มีความคิดถึงหนึ่ง... ซึ่งผมไม่อยากให้ไปถึงเธอ

ลุงพลัฎฐ์ เขียน

--------------

‘ถ้าย้อนเวลากลับไปได้… ผมจะไม่เลือกเดินบนเส้นทางสายนี้

ถ้าย้อนเวลากลับไปได้… ผมจะไม่ยอมให้ผู้หญิงที่ผมรักต้องทนแบกรับความเจ็บช้ำจากการกระทำของผม

ถ้าย้อนเวลากลับไปได้… ผมจะไม่ยอมให้คนรอบตัวผมต้องมาพบเจอกับผม… ผู้ที่เป็นสาเหตุของต้นเรื่องทั้งหมดนี้

ทุกอย่างเริ่มต้นขึ้นที่นี่และกำลังจะจบลงไปพร้อมกับผมที่นี่เช่นกัน’

ชีวิตหนก่อนเว่ยซิ่นหลิงล้วนกระทำแต่เรื่องชั่วร้าย มีแต่ดำไร้ซึ่งขาว ครั้นเกิดอยากจะแปรพักตร์ กลับตัวกลับใจย้ายข้างมาเป็นสีขาวสร้างเรื่องราวดีงามตามคนอื่นบ้าง สมองที่เคยคุ้นแต่กับเรื่องบาปหนาจึงยากจะเปิดรับความดีงามได้โดยง่าย อดีตมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ในร่างอ่อนวัยจึงได้แต่ปลงอนิจจัง

คำเตือน : สถานที่ เหตุการณ์ บุคคลและเนื้อเรื่องเป็นเพียงสิ่งสมมติจากจินตนาการของผู้เขียน โดยมิได้ต้องการพาดพิงหรือมีเจตนาทำให้เกิดความเสื่อมเสียหรือทำลายชื่อเสียง เกียรติ ของสภาบันใดสถานบันหนึ่ง มีจุดประสงค์เพื่อความบันเทิงเท่านั้น ซึ่งภายในเนื้อหาอาจมีการใช้คำอุทานคำสบถหรือคำบริภาษที่ไม่สุภาพบ้างเล็กน้อย จึงเรียนมาเพื่อให้ผู้อ่านทราบ หากมีข้อผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้