การจากไปของทิวา ได้สร้างความเจ็บปวดให้กับพิชญาอย่างแสนสาหัสและเป็นจุดเริ่มต้นของความเจ็บปวดทั้งหมดหลังจากธาวิน น้องชายของทิวากลับมาจากอังกฤษ เพื่อดำรงค์ตำแหน่งประธานบริษัททุกอย่างวุ่นวายปั่นป่วนไปหมด เพราะเขาเข้าใจว่า "เธอ" คือสาเหตุการตายของพี่ชาย

การจากไปของทิวานั้น ช่วยสะกิดแผลเก่าในอดีตขึ้นมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ พิชญาคือหญิงสาวที่ทิวาหลงรักมาตั้งแต่เด็ก เฝ้าทะนุถนอมปกป้องดูแลเธอเสมือนไข่ในหิน เธอเปรียบเสมือนนางฟ้าตัวน้อยของพี่ชายมาตลอด

“พี่วาทำอะไรครับ” เด็กชายธาวินเดินถือหุ่นยนต์ ตรงมาหาพี่ชายที่กำลังง่วนอยู่กับบางอย่าง รอบๆ มีเชือกและแผ่นไม้วางไว้ระเกะระกะ

“ผูกชิงช้า” ทิวาตอบธาวินด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนเด็กชายตัวเล็ก จะเดินไปจับแผ่นไม้พลิกไปมา

“พี่วาอยากได้ชิงช้าไปทำไม เล่นหุ่นยนต์กับวินดีกว่า” พี่ชายหันมาส่งยิ้มให้กับความซื่อของน้องตัวเล็ก ที่กำลังทำตาแป๋วอยู่

“พี่ทำให้น้องพิชญ์” เด็กชายธาวินชะงักไม่ถามอะไรต่อ ดวงตากลมใสแจ๋วเลื่อนมองดูสิ่งของเงียบๆ ก่อนย่อตัวนั่งมองพี่ชาย ที่พยายามผูกชิงช้าด้วยความยากลำบาก ยอมสละเวลาทำเพื่อใครคนหนึ่ง เพียงเพราะรอยยิ้มของเธอ

“พี่วา คุณพ่อเรียกไปกินขนมค่ะ” ไม่นานนักเด็กหญิงตัวเล็กผิวขาว ผมยาวพลิ้ว วิ่งเข้ามาหาพี่ชายของเขาพร้อมกับรอยยิ้ม ดวงตากลมใสมองทิวาด้วยความไว้ใจ ก่อนเผลอหันมาสบตากับธาวิน รอยยิ้มแสนสวยที่เด็กชายตัวเล็กแอบมองอยู่เมื่อครู่อันตรธานหายไปในพริบตา เด็กหญิงค่อยๆ เดินไปแอบหลังทิวาพลางมองมายังธาวินอย่างไม่ไว้ใจ

“น้องพิชญ์ มาพอดีเลย ลองขึ้นนั่งดู พี่จะไกวให้” ทิวาอุ้มเด็กสาวขึ้นนั่งชิงช้าที่เขาพึ่งทำเสร็จพอดี พลางออกแรงไกวชิงช้าทีละนิด รอยยิ้มแสนสวยเผยออกมาเมื่อแรงไกวมากขึ้น ธาวินเผลอมองไม่ละสายตา รอยยิ้มแสนสดใสนั้น ได้ประทับอยู่ในความทรงจำเขาเรียบร้อยแล้วจนถึงตอนนี้

(นิยายเรื่องนี้ไรท์จะทำการติดเพชรในตอนท้ายๆ เรื่องนะคะ ใครที่ไม่ต้องการรอวันละตอน สามารถเช่าอ่าน หรือซื้อเป็นรูปแบบ E-book ได้เลยค่ะ)