"ดาริน" ชื่อเธอถูกเรียกขึ้นจากริมฝีปากหนาของคนที่เดินใกล้เข้ามาจนประชิดตัว น้ำเสียงที่แหบพร่าและแผ่วเบาจนเกือบจะไม่ได้ยิน แต่ร่างบางกลับได้ยินเสียงนั้นอย่างชัดเจนทำร่างบางเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ

ปึก~

เสียงมือถือหล่นกระทบพื้นก่อนที่สายจะตัดไป เนื่องจากแขนเรียวที่ถูกคว้าและดึงเข้าหาตัวของร่างหนา ทำดารินเซถลาเข้าไปชนแผงอกเเกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อ

"อ๊ะ คะ คุณเป็นใคร ปะ ปล่อยรินนะ" ร่างบางตะเกียกตะกายฝืนตัวออกจากร่างหนาเนื่องจากการกระทำที่แสนอุกอาจ

"เจอกันอีกแล้วนะดาริน" คริสเตียนก้มลงกระซิบเสียงแหบพร่าข้างกกหูคนตรงหน้าขณะที่สูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆจากซอกคอของร่างบาง

"อึก ระ รินไม่รู้จักคุณ ปะ ปล่อยรินเถอะนะ" ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา น้ำตาที่ไหลออกมาคลอเบ้าทำให้มองเห็นคนตรงหน้าอย่างเลือนลาง

"หึ คริส...คริสเตียน จำชื่อนี้เอาไว้ให้ขึ้นใจ"

"อ๊ะ! ปล่อยรินนะ จะทำอะไร ปล่อยนะ"