บทนำ

"ลี่ถิง ระวัง!!!" เสียงตะโกนเรียกทำให้ร่างเล็กเอี่ยวตัวหลบลูกธนูที่พุ่งเข้ามาได้อย่างเฉียดฉิว ลมหายใจของนางชะงัก ก่อนดวงตารีจะเหลือบมองร่างของบิดา

ฝุ่นทรายฟุ้งกระจายเต็มหน้าจวนของเสนาบดีกรมกลาโหม เสนาบดีฟานจิงถันตวัดกระบี่ในมือต้านโจรนับสิบที่ลอบเข้ามาในจวน วันนี้องค์ชายสี่จะเสด็จมาเยือนจวนอีกครั้งหลังจากมีพระบรมราชโองการจากฮ่องเต้พระราชทานให้เสกสมรสกับคุณหนูเจ็ดแห่งสกุลฟาน ทว่ากลับมีเหตุการณ์ไม่คาดคิดเกิดขึ้นเสียก่อน…

"พาฮูหยินกับคุณหนูไปหลบในจวนเร็วเข้า!" เสียงเข้มนั้นลั่นวาจาขณะต่อสู้กับบุรุษชุดดำที่โพกผ้าปิดบังใบหน้ามิดชิด บรรดาเวรยามเข้าประจันหน้าฟาดฟันกับบุรุษชุดดำนับสิบไม่ยั้งมือ

"ท่านพ่อ! ลูกจะอยู่ช่วยท่านพ่อ!" นางแหวกร่างสาวรับใช้ออกมาแล้วเร่งให้มารดาและพี่น้องรีบกลับเข้าจวน กระบี่ที่เก็บซ่อนเอาไว้ในชุดผ้าไหมเนื้อดีถูกดึงออกมาฟาดฟันกับบุรุษลึกลับที่กำลังย่างกรายใกล้เข้ามา

ฟานลี่ถิงมีเพลงกระบี่ที่แข็งแกร่งไม่แพ้บิดา คุณหนูเจ็ดถูกฝึกฝนการต่อสู้ตั้งแต่วัยเยาว์ ผิดกับพี่น้องที่ถูกฮูหยินผู้เป็นมารดาฝึกฝนงานบ้านงานเรือน ปักไหมปักผ้าอยู่ในจวน ไม่ใช่เรื่องแปลกหากนางจะสู้กับโจรทรามได้โดยไม่หวั่นเกรง

"เจ้าเป็นผู้ใดกัน! บังอาจมาบุกจวนของเสนาบดีกรมกลาโหม!" ปลายกระบี่จ่ออยู่ตรงลำคอของคู่ต่อสู้ แม้เป็นสตรีแต่นางก็ไม่ได้ขี้ขลาดทิ้งให้บิดาต้องสู้เพียงลำพัง

"สมแล้วที่เป็นบุตรีของท่านเสนาบดี เจ้าช่างเก่งกล้าเกินสตรีอื่นในแคว้นนัก ข่าวที่ข้าได้ยินว่าคุณหนูเจ็ดเรียนเพลงกระบี่มาตั้งแต่เยาว์วัยคงเป็นเรื่องจริง" บุรุษในชุดดำกล่าวอย่างไม่เกรงกลัวว่าปลายกระบี่ที่จี้อยู่ที่ลำคอจะถูกเจ้าของพลั้งมือเฉือนมันเข้าเนื้อแม้แต่น้อย

"เจ้ารู้เรื่องของข้า เห็นทีข้าคงมิรอให้โจรใจทรามอย่างเจ้าเปิดปากพูดความจริง!" ว่าพลางปลายกระบี่ก็เปลี่ยนเป้าหมายตวัดผ้าโพกสีดำที่ปิดบังใบหน้าของบุรุษลึกลับออก

"องค์ชายสี่!" เสียงหวานแผ่วเบาหลุดลอดออกจากริมฝีปากสีแดงก่ำ ฟางลี่ถิงเข่าอ่อนทรุดกายลงบนพื้นก้มหน้าสำนึกผิด นางคงไม่พ้นโทษตายจากองค์ชายสี่ เสนาบดีกับกับเวรยามที่กำลังวาดเพลงกระบี่หยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงของบุตรสาว

"เราไม่คิดมาก่อนว่าคุณหนูเจ็ดจะมีเพลงกระบี่ที่เป็นเลิศเช่นนี้ ชาวเมืองร่ำลือว่าเจ้าคือสตรีที่ล้มโจรปล้นพ่อค้าในตลาดเมื่อหลายวันก่อนได้ เราแค่อยากหาความจริงจากข่าวลือเพียงเท่านั้น อย่าวิตกไปเลยคุณหนูเจ็ด" บุรุษชุดนับสิบถอยร่นไปอยู่เบื้องหลังขององค์ชายสี่

"หากหม่อมฉันพลั้งมือดับลมหายใจของพระองค์ จะทำเช่นไรเล่าเพคะ โทษนี้มิอาจอภัยได้" นางเสียงสั่น

"เราก็แค่โดนโทษตายจากเจ้า ฐานบุกจวนเสนาบดีฟานจิงถัน เจ้าไม่ผิดที่คิดปกป้องท่านพ่อของเจ้า" เสียงทุ่มนั้นเอื้อนเอ่ยด้วยวาจานุ่มนวล ทว่าผิดกับร่างเล็กที่ใบหน้าซีดเผือด เสียงหายใจแรงๆของนางทำให้เขาเริ่มหวั่นใจ

"หม่อมฉันขอบพระทัยพระองค์เพคะที่ไม่ถือโทษ เพียงแต่…" ดวงตารีเหลือบมองเรียวแขนของตนที่กำลังเจิ่งนองไปด้วยโลหิตสีแดงเข้มไหลเป็นทางยาวจนซึมเปื้อนชุดผ้าไหมเนื้อดี

"ลี่ถิง เจ้าโดนคมกระบี่ของเรา!"

เสนาบดีฟานจิงถันถลาเข้าประคองบุตรสาว เพลงกระบี่ที่เคยถ่ายทอดให้ฟานลี่ถิงนั้นว่องไวดุจสายลม ทว่ากลับพลาดท่าให้กับองค์ชายสี่

"รีบพาลี่ถิงเข้าไปในจวนเร็วเข้า ไปตามหมอหลวงมา! ชิงซี!" องค์ชายสี่ตะโกนบอกทหารองครักษ์ก่อนรีบเดินเข้าจวนตามหลังเสนาบดี ฟานจิงถันไปติดๆ

นางบาดเจ็บถึงขั้นเสียโลหิตแต่ก็ไม่ยอมรามือถอยหนี สมแล้วที่ฮ่องเต้พระราชทานนางให้เป็นพระชายาของเขา สตรีที่เคียงข้างบุรุษชาตินักรบไม่ควรอ่อนแอให้สวามีห่วงหน้าพะวงหลัง...

หลินลู่หลาน