ฉันชื่อ น้ำค้าง อายุ 19 ปี

อาชีพ ปัจจุบัน สาวไซด์ไลน์ค่ะ โดยแต่งตัวชุดนักศึกษาบังหน้า ฉันสมัครเรียนมหาวิทยาลัยไว้ แต่ก็ไม่ค่อยได้ไปเรียน จนในที่สุดก็ดรอปไว้ก่อน เรียนไปก็ไม่เข้าหัว ไหนๆ ชีวิตมันจะเส็งเคร็งก็เอาให้ถึงที่สุดไปเถอะ

มันอาจจะเป็นโชคชะตาเล่นตลกอะไรสักอย่าง ทำให้ฉันต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้ ฉันคือเด็กมีปัญหา ที่หนีออกจากบ้าน เพราะฉันไม่สามารถจะอยู่ที่บ้านหลังเดิมได้แล้ว แม่ฉันมีพ่อใหม่ แล้วพ่อเลี้ยงก็คิดแต่จะลวนลาม เวลาแม่เผลอพ่อเลี้ยงก็คอยแอบเข้ามาในห้องตอนฉันเผลอเสมอ บางครั้งก็แอบมาจูบ ลูบไล้เนื้อตัว ขยำขยี้หน้าอก

ฉันได้รับจูบแรก สัมผัสแรก กับพ่อเลี้ยงหื่น ๆ ตั้งแต่อายุ 16 ปี พ่อเลี้ยงทำแบบนั้นกับฉันมาตลอด จนอายุฉัน 18 ปี เป็นเวลา 2 ปีที่ฉันต้องทนอยู่แบบนั้น

คนที่ฉันเสียตัวด้วยเป็นครั้งแรก คือ คนที่เป็นผัวแม่ฉันเอง

น่าสมเพชมากใช่มั้ย...

รายละเอียดมากกว่านี้ฉันไม่อยากจดจำ ถือว่าทำทานให้หมามันแดกค่ะ

ใช่ในอดีตฉันดูน่าสมเพช แต่ปัจจุบัน ฉันไม่แคร์

ฉันทั้งสวยและรวยมาก จากอาชีพที่ทำอยู่ วัน ๆก็ได้แต่งตัวสวย ๆ เฉิดฉายไปมา งานที่รับ รับแต่ผู้ชายที่โปรไฟล์ดี เน้นส่งเงินให้เป็นรายเดือน หรือที่เรียกว่าผูกปิ่นโตนั่นแหละ ไม่ต้องมาหาบ่อยนัก พวกนักธุรกิจรวย ๆ เค้าก็เลี้ยงฉันไว้ เหงาก็มาหา ส่งเงินให้หนัก ๆ

ฉันรู้ดีอยู่แล้วว่าอาชีพพวกนี้ไม่ยั่งยืนจีรัง สักวันหนึ่ง เมื่อแก่ตัวไปก็คงทำไม่ได้ แล้วจะไปทำมาหากินอะไร หลังจากนี้ค่อยคิดกัน แต่ตอนนี้ยังสาวยังสวย ฉันยังมีแรงก็ทำไป ใครจะว่าอะไรฉันไม่สนใจ เพราะไม่ได้ขอใครกินนี่

ที่สำคัญฉันรวย มีคอนโดระดับ10ล้านอยู่ ขับรถหรูจากที่บรรดาเสี่ยๆให้เป็นของขวัญ มีรถเปลี่ยนใช้ 3-4 คัน

ฉันจัดระเบียบตารางดีพอค่ะ ไม่ต้องกลัวว่าจะมีปัญหารถไฟชนกัน ระดับนี้แล้ว ทั้งสวย ฉลาด เจ้าเล่ห์ คือน้ำค้างเอง

“เจ้ตีตี้โทรมา มีอะไรให้รับใช้คะไรเจ้...”

น้ำค้างกรอกเสียงหวานใสใส่

(กรุณาอ่านให้ดัดจริตนิดหนึ่ง เพื่ออรรถรส เพราะนางเอกแรดมาก)

“นังค้าง แกจะรับงานเพิ่มมั้ย พอดีมีเสี่ยคนหนึ่งเขาระบุจะเอาแกคนเดียว เจ้แนะนำคนอื่นให้แล้ว แต่เขาก็ไม่เอา”

“ส่งมาดิเจ๊ แหม ช่วงนี้ก็ว่างป่ะ บรรดาเสี่ย ๆ หนูบางคนก็ไม่ได้มาหานะคะ ทั้งเดือนจะมาแค่ครั้งสองครั้ง จัดมา...ใครอ่ะ”

“เออ..ดี ๆ งั้นก็เตรียมล้างในล้างนอกไว้เลยแล้วกันนะ แล้วอย่าให้มีปัญหาเรื่องจัดระเบียบคิวงานล่ะ”

“แหมเจ้...นี่ใคร น้ำค้างนะคะ ไม่มีวันจะมีเรื่องแบบนั้นหรอกค่ะ แล้วยังไงเค้าจะมาหาหรือให้หนูไปเจอที่ไหนคะ”

“เออ ลืมไป ยัยค้าง แกต้องนั่งเครื่องไปหาเสี่ยกฤษณนัยน์ที่ลำปางว่ะ”

“หา..หนูต้องไปหาเขาถึงที่เหรอะคะ ไกลขนาดนั้น ขอพิเศษเพิ่มนะ”

“เออ..เขาให้หนักมากยัยค้าง แกไม่ต้องห่วง รับงาน 2 อาทิตย์ รับแค่งานนี้เดียวแกกินสบาย ๆ ไปเป็นปี ๆ ไม่ต้องทำงานก็ยังได้”

“หะ จริงเหรอเจ๊ ใครวะ เงินถึงขนาดนั้น”

น้ำค้างอ้าปากตาโต

“เออ อย่าลืมล่ะ เอาชุดเอ็กซ์ ๆ โป๋ ๆ ไปเยอะๆ ล่ะ จัดให้หนำใจ ให้สมกับที่เขากล้าจ่ายหน่อย”

“ได้เลย หนูจะจัดเต็มให้ลืมไม่ลงเลยทีเดียว หึ หึ”

แค่นึกถึงเงินที่จะได้รับ หญิงสาวก็มีกำลังใจจะทำงานเต็มที่

หลังวางสาย น้ำค้างจัดเตรียมกระเป๋า บรรจุชุดเสื้อผ้าโป๋ ๆ ทั้งหลายแหล่ลงไปจนเต็มพิกัด

.................

หญิงสาวสวยหุ่นดี ผิวขาว นมโตเด้ง ใส่เสื้อสายเดี่ยวสีส้ม เว้าอกลึกจนเห็นเนินอก กางเกงยีนส์ขายาว รองเท้าส้นสูง เดินลงมาจากสนามบินลำปาง

ไม่นานก็มีคนขับรถมารับ โดยมาพาที่บ้านหลังใหญ่มาก ตั้งอยู่ในอำเภอเมือง ไม่ไกลมากจากสนามบิน

หน้าบ้านของเสี่ย มีลูกน้องยืนเฝ้าหลายคน ใส่แว่นดำและชุดดำ ยืนหน้านิ่ง

ภายในบ้านโอ่โถง เฟอร์นิเจอร์ล้วนแล้วแต่เป็นของมีราคาระดับสูง เธอมานั่งรออยู่ที่โซฟาห้องรับแขก

“นี่มันบ้านมาเฟียหรือยังไง”

น้ำค้างคิดในใจ

ในขณะที่กำลังคิดอะไรเพลิน ๆอยู่นั้น เสียงดังทุ้มก็ดังขึ้น

“เธอชื่อน้ำค้างใช่มั้ย”

น้ำค้างหันไปมองตามเสียง ก็พบผู้ชายร่างสูงใหญ่ หน้าตาเข้มคม ดวงตาดูดุดันแผงด้วยความมีอำนาจ ช่างน่าเกรงขาม

เค้าคนนี้ คงเป็นเสี่ยกฤษณนัยน์ สินะ นึกว่าจะแก่ลงพุง ทำไมยังหนุ่มแล้วก็ดูดีแบบนี้ น้ำค้างแอบคิดในใจ

“ค่ะ ฉันชื่อน้ำค้างค่ะ”

“ดี คืนนี้พร้อมเริ่มงานมั้ย”

เขาพูดพลางสำรวจเรืองร่างของน้ำค้าง เดินรอบตัวเธอ กลับไปกลับมา มองหน้าสวยแล้วหยุดลงตรงหน้าอกอิ่ม ที่เสื้อสายเดี่ยวรัดรูปจนเห็นเป็นเนินเด่นชัด

ชายหนุ่มยืนจ้องจนกลืนน้ำลาย แต่แล้วเขาก็เก็บอาการ

“ฉันพร้อมเสมอค่ะ”