ขอบคุณสำหรับค่ำคืนอันแสนเร่าร้อน มันเร้าใจมากอย่างที่ผมไม่เคยสัมผัสมาก่อน

ส่วนคลิปนี้ ผมขอเก็บเอาไว้ดูเล่นแล้วกันนะ

อ้อ! อีกอย่างที่ผมอยากจะบอกคุณสุดหัวใจ

ขอบคุณที่ทำให้ผมรู้ว่าวดีคือผู้หญิงที่มีค่าและคู่ควรที่จะเป็นแม่ที่ดีของลูกผม

สุดท้าย...อันนี้ลืมไม่ได้ ขอให้ย้ำเอาไว้ในหัวใจของคุณ

ขอให้มีความสุขกับความแค้นของคุณ

จากนี้ไป เราจะพบกันในฐานะใหม่ พี่เมียกับ...น้องเขย

อธิป

+++++++++++++++++++++++++++++++++++

ไม่ต้องมายุ่ง ออกไป ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณอีก ไปสิ ออกไป๊ ฮือๆ ” ปาณิสราใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีผลักร่างใหญ่ออกห่าง แต่เขากลับกอดรัดร่างเธอไว้แน่นจนหญิงสาวที่ดิ้นรนไม่พ้นพันธนาการ ติดสินใจกัดลงไปที่หัวไหล่แกร่งเต็มแรง

เจ็บ...แต่อธิปไม่ร้องอุทธรณ์อะไรใดๆ ออกมา เขายอมเจ็บตัวดีกว่าปล่อยให้เธอเจ็บปวดตามลำพัง

“ปล่อย ฮือๆ อย่ามายุ่งกับฉันอีก ทุกอย่างมันจบไปแล้ว”

“ไม่นิต้า ผมไม่มีวันปล่อยคุณไปไหนอีกแล้ว ผมรักคุณนะที่รัก”

“ไม่! ฉันไม่เชื่อคุณ ปล่อยฉัน แล้วกลับไปหาว่าที่เจ้าสาวของคุณซะ” ปาณิสราไม่รับรับฟังเหตุผลใดๆ จากอธปอีก เพราะเธอเจ็บปวดนักกับโน้ตแผ่นที่เขาทิ้งไว้ เธอจะไม่โง่หลงงมงายเชื่อคำพูดเขาอีก

“ไม่! ผมจะไม่แต่งงานกับใคร นอกจากคุณนิต้า เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะครับ” ปลายนิ้วเรี่ยวแกร่งเกลี่ยน้ำตาบนแก้มนวลออก ก่อนจะจูบซับคราบน้ำตาอย่างแผ่วเบา แล้วค่อยๆ เลื่อนมาคลอเคลียที่เรียวปากบาง จากนั้นก็แตะริมฝีปากอุ่นนุ่มลงบนกลีบปากนุ่ม

แค่นั้นปาณิสราก็รู้สึกตัว ดึงสติกลับคืนมา พร้อมเบี่ยงตัวออกเพราะกำลังอ่อนไหวกับท่าทางอันอ่อนโยนของเขา

“จะไม่มีคำว่าระหว่างเราอีกต่อไป กลับไปแต่งงานกับคนของคุณซะ อย่ามารับผิดชอบฉันด้วยความรู้สึกผิดอีกเลย...คุณน้องเขย” เจ็บนักกับสรรพนามลงท้ายที่เขากรีดลงบนหัวใจเธอ

“นิต้า...” อธิปครางเสียงโหยแหบราวกำลังจะขาดใจ

“อย่าไล่ผมไปหาใครเลยนะครับ” ชายหนุ่มรั้งร่างบางมากอดรัดไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

“ปล่อยฉันนะคุณอธิป ปล่อย!” ปาณิสราใช้มือเรียวทุบแผ่นหลังแกร่งจากเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีด้วยหัวใจอันอ่อนล้าพร้อมเสียงสะอื้น