“นี่ก็ดึกแล้วเจ้าไปนอนเถอะ ไม่ต้องคอยดูข้าแล้ว” แต่เมื่อยังได้ยินเสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาก็แปลกใจลืมตาขึ้นมองก็พบว่าเถ้าแก่ใหญ่และเถ้าแก่รองอยู่ในชุดนอนตัวกลางพากันกอดหมอนเดินเข้ามา ไป๋เหลียนขมวดคิ้วเอ่ยออกมา “นี่! เรื่องนี้พวกเราตกลงกันแล้วนะ”

“นี่.. สมองเจ้าวันๆ คิดแต่เรื่องเช่นนั้นหรือ” เจี้ยนคุนกลอกตามองนางอย่างเหนื่อยหน่าย

“หากวันๆ ข้าไม่คิดเรื่องเช่นนั้น ข้าจะทำงานให้พวกท่านได้หรือ” ไป๋เหลียนถลึงตามองอย่างดุดัน

“เดิมที่เรือนนี้ก็เป็นเรือนที่ข้าเอาไว้ชมดวงจันทร์มองดูดอกบัวในสระ วันนี้ดวงจันทร์งดงามข้าก็เลยจะมาดูเสียหน่อย” เหล่ยเหิงเอ่ยยิ้มๆ พร้อมกับแทรกผ่านร่างนางเข้าไปนั่งด้านในเตียง

“เช่นนั้นข้าจะไปนอนที่ตั่ง” ไป๋เหลียนเอ่ยออกมาพร้อมกับหิ้วหมอนตนเองยังไม่ทันได้ลุกยืนขึ้นเจี้ยนคุนก็เข้ามาปิดทางนางไว้แล้ว เขาปีนขึ้นเตียงมาอย่างว่องไวพลางฉีกยิ้มให้นางอย่างสดใส

“ข้าบอกแล้วว่าจะไม่ทำอะไร ไม่ต้องกลัวไปหรอก” เหล่ยเหิงเอ่ยยิ้มๆ ศีรษะหนุนแขนทั้งสองข้าง จับจ้องดวงจันทร์กลมโตที่ดูงดงามเป็นพิเศษ

“ตั่งด้านนอกแข็งจะตาย” เจี้ยนคุนพึมพำออกมาเสียงเบา พลางทิ้งตัวนอนด้านนอกประกบไป๋เหลียนไว้ตรงกลาง นางนั่งมองบุรุษตัวโตสองคนข้างกายก็ถอนหายใจออกมา

“หากไม่ทำตามสัญญาข้าจะกัดลิ้นตาย”

“หากกลัวเพียงนั้นเจ้าไม่ยอมเข้ามาทำงานในหอคณิกาหรอก หากเจ้าไม่อยากพวกข้าก็ไม่บังคับ” เจี้ยนคุนเอ่ยออกมามองใบหน้าที่ดูปั้นยากของนางก่อนเบ้ปากออกมา คนเช่นเขาไม่จำเป็นต้องร้องขอนางหรอก!

----------------------------------

“เสี่ยวเหลียนข้าจะไม่บอกผู้ใด ข้าจะทำตัวดีๆ ...นะ” ไป๋เหลียนถอนหายใจออกมา มองท่าทางดุจหมาน้อยตัวใหญ่ที่ดูเศร้าสร้อยก็ถอนหายใจออกมา ถลึงตามองเขาอย่างดุดัน

“ถอดกางเกง!”

“ได้สิ! ข้าถอด ข้าจะถอดเดี๋ยวเลย” เหมือนนางจะมองเห็นหูกับหางที่สะบัดไปมาด้านหลังเขาอย่างยินดี มองท่าทางรีบร้อนของเถ้าแก่ใหญ่ที่ยิ้มกว้างจนปากจะถึงใบหู ซ้ำมือไม้ก็สั่นจนไม่อาจแก้สายรัดเอวได้ ก็ถอนหายใจออกมาเสียงดัง

“มานี่!”

“ได้ๆๆ “เหล่ยเหิงรับคำอย่างรีบร้อน ยิ้มกว้างเดินไปหานางอย่างรวดเร็ว

----------------------------------

**นิยายเรื่องนี้มี NC เน้นอิโรติคค่อนข้างจะร้อนแรงและมีฮาเร็ม ไม่เหมาะกับผู้ที่อายุไม่เกิน 18 แต่งขึ้นจากจินตนาการเพื่อความบันเทิงล้วนๆ ไม่เกี่ยวข้องหรืออ้างอิงกับประวัติศาสตร์ใดหรือพาดพิงถึงบุคคลใดบุคคลหนึ่งแต่อย่างใด**