มลฤดี พอร์ชเชอร์

สาววัย 24 ปี ภรรยาสาวคนที่สี่ของท่านชายรอน พอร์ชเชอร์ นักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ใหญ่ผู้ร่ำรวยมหาศาลจากการลงทุนที่อาหรับ อาบูดาบี หลังจากที่ท่านเสียไปเมื่อหกเดือนก่อน

แล้วกว่าที่หนูดีจะหลับได้ลงได้แต่ละคืน มันช่างแสนทรมาน

"ใส่ชุดไหนดีนะ คืนนี้..."

เธอพึมพำกับตัวเอง

"คืนวันเสาร์ คงเป็นสีม่วงสินะ อืมม"

ด้วยความง่ายๆของตน เอาสีตามวันมาช่วยตัดสินสะเลยแล้วกัน

ชุดนอนไม่ได้นอน แสนเซ็กซี่ ที่ท่านรอนชอบให้เธอสวมใส่เมื่อวันวาน มันช่วยกล่อมให้เธอหลับได้ดีขึ้นมากๆเลยล่ะ

"คิดถึงท่านจังเลยค่ะ... อืออ"

นิ้วเรียวงามถูไถเนื้อแคมนุ่มให้เริ่มแฉะ กดขยี้ติ่งเสียวนูนจัดกระสันเสียวด้วยความหงี่แรง

"อ่า อืออ อึกก อ๋าาส์ ซี๊สสส"

แจ๊ะ แจ๊ะ

"อืออ ท่านขา อื้ออ ผัวขา อ่ะ อ๋าาส์"

.....

โรเบิร์ต พอร์ชเชอร์

หนุ่มวัยสำราญ ลูกชายคนโตของ รอน พอร์ชเชอร์ วัย 22 ปี เขาที่ไม่คิดจะกลับบ้านหลังใหญ่เลยตั้งแต่พ่อได้เมียใหม่คนนี้มาอยู่ด้วย

"เงี่ยนล่ะสินะ ไม่มีอะไรแหย่แบบนี้ ฉันจะสงเคราะห์ให้ยืมใช้แทนนิ้วเธอก่อน เอามั้ยล่ะ.."

เขาว่าดุดัน ท่อนขาแกร่งยันคร่อมร่างเธอ จนมันแนบชิดกับหว่างขาเปลือยของเธอ

"กลัวหรอ.. ร่านอย่างเธอ จะกลัวอะไรล่ะ พ่อฉันเธอก็ยังกล้าเอา จนตายคาอกเธอไปแล้วหนิ... เอาฉันอีกสักคน จะเป็นไรไป"

อืมม ยัยนี่หอมขนาดนี้นี่เองสินะ อ่าา

ฟอดด

"อื้ออ ปะ ปล่อยนะ อ่ะ อ่าาาส์"

ร่วมด้วย

หมอลีโอ

และ

พริ้งพิมพ์

......

Talk Talk

เเรื่องที่ 2 แล้วจ้าาา

ก็อยากจะลองเขียนแบบ ซาดิสม์ มาโซคิส เล็กๆสักหน่อย 555

ไม่รู้จะถูกใจมั้ย แต่บอกไว้ก่อนว่าคงไม่รุนแรงอะไรมากมายหรอกนะคะ แงงงง

ฝากติดตามกันด้วยน้าา อยากเขียนเยอะๆ แต่ก็ไม่ค่อยว่างหรอก จะพยายามมาบ่อยๆตรงเวลาแล้วกันเนอะ /รัก

ขอบคุณที่ยังติดตามกันนะคะ