“ลันเป็นเมียน้อยหรือเปล่าคะ ถ้าจะให้ความช่วยเหลือลันในลักษณะนั้นลันไม่เอาด้วยหรอกนะ” นอกจากจะกลัวบาปจากการฆ่าตัวตายแล้ว เธอยังกลัวบาปจากการผิดลูกผิดผัวชาวบ้านด้วย

“ฉันไม่มีเมีย เธอมั่นใจได้เลย” เขายืนกรานด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนอธิบายในข้อต่อไป

“ถ้าเจอกันข้างนอกห้ามเข้ามาทัก ให้ทำเป็นเหมือนคนไม่รู้จักกัน”

“ได้ค่ะ” ตอบหนักแน่น เพราะเธอเองก็ไม่ได้อยากวุ่นวายกับชีวิตเขาเท่าไหร่นัก

“ห้ามรักฉัน” สามพยางค์สั้นๆ ทำหญิงสาวใจสั่นคลอน ‘ห้ามรักเขา’ งั้นหรือ? ทำไมถึงมีข้อกำหนดแปลกๆ อย่างนี้ด้วย

“ข้อสุดท้าย ห้ามท้อง” ลันตาวางกระดาษทันทีที่เขาพูดข้อสุดท้ายจบ

“แล้วถ้าเราพลาดมีอะไรกัน ถ้าฉันท้องขึ้นมาจริงๆ จะเป็นยังไงคะ”

“เอาออกสถานเดียว ห้ามมีเด็กเป็นภาระฉัน”

“ลันอาจจะเลี้ยงเขาได้” เธอเถียงเสียงเครือ หากชายหนุ่มโบกมือ

“เธอจะเลี้ยงเขาได้ยังไง ในเมื่อทุกวันนี้คนที่เลี้ยงเธอคือฉัน”