เธอ" มีสถานะเป็นบุตรสาวของอดีตคนรักเก่า

ในขณะที่ "เขา" คือผู้ชายที่เธอรักและเทิดทูนจนสุดหัวใจ

ธิดาวรรณหันมาพร้อมกระพุ่มสองมือจรดลงบนแผงอกกว้างและรวบรวมความกล้าเอื้อมมือไปโอบรอบเอวสอบท่ามกลางใบหน้าที่แดงก่ำเพราะความเขินอายกับอีกคนที่แดงก่ำเพราะฤทธิ์น้ำเมากำลังได้ที่

"ฉันจะยอมรับว่าแก่ก็ได้แต่ห้ามคิดว่าฉันเป็นพ่อจริงๆ" อติเทพยอมไม่ได้แน่ถ้าเธอจะเคารพเขาในฐานะแบบนั้น

"ค่ะ"

"แต่ถ้าเป็นพ่อทูนหัวฉันไม่ว่าอะไร"

"ช่วงนี้คุณอรรถดื่มเหล้าบ่อยไปนะคะ" หญิงสาวรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีที่รู้สึกว่ากำลังเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

"น้ำหวานไม่ชอบคนขี้เมาหรือคิดว่าฉันเป็นไอ้พวกขี้เมาล่ะ" คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันมุ่น

"ไม่ใช่นะคะ น้ำหวานแค่เป็นห่วงสุขภาพของคุณอรรถค่ะ" ธิดาวรรณรีบอธิบาย กลัวว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจเจตนาของตนผิดอีกระลอก

"อืม ต่อไปฉันจะดื่มเท่าที่จำเป็น" หนุ่มใหญ่ยอมอ่อนให้เล่นเอาคนฟังอึ้งไปชั่วขณะ

"ดีแล้วค่ะ น้ำหวานอยากให้คุณอรรถดูแลสุขภาพ ยิ่งอายุมากขึ้นโรคก็ยิ่งถามหานะ...คะ" คำสุดท้ายค่อยๆ หลุดออกมาอย่างยากลำบากหลังนึกได้ว่าเพิ่งพูดอะไรออกไป

"ว่าไงนะ?"

"คือน้ำหวาน...อื้อ"

ฟอด! ฟอด! แก้มเนียนทั้งสองข้างถูกฉกลงมารวดเร็วและรุนแรงด้วยความหมั่นเขี้ยวจนหญิงสาวผินหน้าหนีแทบไม่ทันกับการจู่โจมแบบไม่ให้ตั้งตัว

---------------------------------