หัวใจร้าว

เขียนโดย พรมัน

(พร-มัน แปลว่า พระอาทิตย์)

“ผมกับพี่เราไม่มีความแค้นต่อกัน ทำไมพี่ถึงทำกับผมแบบนี้”

คริสใช้มือแกร่งบีบคอเพลิงจนแน่น มือบางพยายามดึงให้คริสปล่อยมือออก เพลิงเริ่มหายใจไม่ออก

“มึงกล้าพูดว่ากูกับมึงไม่มีความแค้นกันงั้นเหรอ มึงรู้จักผู้ชายที่ชื่อคิมไหมล่ะ ผู้ชายที่มึงจับกระแทกกับพื้นห้อง และก็ตบอีกหลายที มึงจำได้ใช่ไหม” คริสคลายมือออกจนเพลิงสำลักไอค่อกแค่กออกมา เพลิงเงยหน้ามองคริสด้วยใบหน้าซีดเผือด

“กูเป็นพี่ชายของคิม กูดูแลน้องกูมาเป็นอย่างดี แล้วมึงเป็นใครกล้าดีมาจากไหนกล้าทำร้ายน้องชายกู มึงเตรียมตัวรับชะตากรรมโหดร้ายที่มึงทำไว้กับน้องชายกู กูจะทำให้มึงตายทั้งเป็น อยู่อย่างทุกข์ทรมาน จะตายก็ตายไม่ได้ ถ้ากูไม่สั่งให้มึงตาย มึงไม่มีสิทธิ์ตาย เพราะความตายมันง่ายเกินไปสำหรับคนอย่างมึง อยู่ในขุมนรกที่กูสร้างไว้รอมึงได้เลย” คริสปล่อยมือจากคอของเพลิง

“มึงทำร้ายน้องกูไว้อย่างไร มึงจะต้องเจ็บกว่าน้องกูเป็นร้อยเท่าทวีคูณ” มือหนาจิกผมของเพลิงก้มโขกกับพื้นห้องน้ำหลายทีจนนับไม่ทัน ไม่พอมือมัจจุราชตบหน้าเพลิงจนเลือดปริไหลที่มุมปาก ใบหน้าบวมแดง ใบหน้ามีแต่รอยฝ่ามือเป็นปื้นๆ เมื่อระบายอารมณ์โกรธกับเพลิงจบแล้ว ได้แก้แค้นที่น้องชายถูกทำร้ายได้แล้ว เขาผลักหัวเพลิงกระแทกกับผนังห้องน้ำอย่างแรง จนร่างของเพลิงร่วงหมอบกองกับพื้นห้องน้ำ คริสลุกขึ้นเปิดน้ำไหลรดร่างบอบช้ำของพระเพลิง หัวบวมปูดจากการกระแทก สะบักสะบอมและบอบช้ำไปทั้งตัว เพลิงรู้สึกหัวใจแตกสลาย เขาหลงรักคริสไปแล้วหมดทั้งใจ ความเจ็บที่หัวเปรียบไม่ได้เลยกับความขมขื่นในใจของพระเพลิง น้ำตาไหลนองหน้า ปล่อยโฮเสียงดังอย่างไม่อาย เพราะตอนนี้หัวใจของเขากำลังร้องไห้และทุกข์ทรมานใจ