“อุ้ม?”

คนอยากให้อุ้มพยักหน้า “ใช่ค่ะอุ้ม อุ้มแบบเหมือนลูกลิงนะ”

คำอธิบายทำให้คนที่ต้องอุ้มลูกลิงกลั้นหัวเราะ อุ้มร่างบางเล็กขึ้นกับเอว ขาของเธอเกี่ยวเอวเขา หนีบแน่นกับช่วงตัวของเขา สองแขนของเธอคล้องลำคอเขา ก้มใบหน้าลงปล่อยหน้าผากชนกับหน้าผากของเขา ดวงตาของเธอปิดลง

ที่แท้...มันก็รู้สึกแบบนี้นี่เอง...

ดอยไม่เข้าใจว่า คนที่เขาอุ้มอยู่คิดทำอะไรพิเรนท์อีกรึเปล่า กระนั้นก็รอจนเธอเป็นฝ่ายถอยใบหน้าออก สองมือเรียวขาวจับแก้มเขา เอ่ยอธิบายถึงการกระทำ “หนูเคยดูหนังค่ะ แล้วพระเอกอุ้มนางเอกแบบนี้ หนูนะสงสัยว่ามันรู้สึกแบบไหน ก็เลยให้พี่อุ้ม”

“อ้อ แล้วรู้สึกยังไงละ?”

“อธิบายไม่ถูก แต่ว่า...หนูชอบ” เธอก้มใบหน้าลง จูบตรงปลายจมูกของเขาแผ่วเบา “ชอบมาก”

ดอยคลี่ยิ้ม อุ้มคนที่หนีบเอวเขาเดินตรงไปยังโต๊ะอาหาร วางเธอลงบนโต๊ะ ช้อนใบหน้าเธอขึ้นแล้วจูบ จนเมื่อเขาละริมฝีปากออก ดวงตาสบดวงตา ถามคำถามด้วยเสียงที่ทำให้คนฟังใจสั่นหวามไหว

“แล้วแบบนี้ละ...ชอบไหม?”

มือของเขาขยับ ปลดกระดุมเสื้อของเธอออกสามเม็ด ขยับคอเสื้อเผยให้เห็นหัวไหล่เนียนขาว จรดริมฝีปากจูบไล่จากต้นคอ ละเลียดลิ้นลากสู่หัวไหล่ มือของคนถูกรุกเร้าจับไหล่เขาแน่น นิ้วจิกเล็บลงเมื่อเขาขยับลิ้น จูบ...ดุน...ลากปลายย้อนขึ้นผ่านลำคอระหงสู่กรามมน ตามด้วยใบหูที่แดงและร้อนจัดของคนถูกกระตุ้น

“แล้วแบบนี้ละ...ชอบไหม?”