ศราวิน ติภาธร เฝ้ารอคอยการเอาคืนผู้หญิงที่ทำร้ายหัวใจเขาจนย่อยยับไม่เหลือชิ้นดีเมื่อสี่ปีก่อน และเมื่อโอกาสมาถึงเขาจึงหยิบยื่นตำแหน่งที่เหมาะสมให้กับหญิงสาว

รัศมีพลอย พฤกอนันต์ จำต้องก้าวเข้าไปอยู่ในบ้านติภาธรเพื่อชดใช้หนี้ให้กับผู้เป็นมารดา เธอจะไม่รู้สึกเจ็บปวดใจเลยสักนิดหากว่าเจ้าหนี้รายใหญ่คนนั้นไม่ใช่ศราวิน

***************************************

“ถ้าดิ้นพี่จะทำมากกว่ากอด”

“พี่พีช!” รัศมีพลอยตวัดตาขึ้นมองค้อนชายหนุ่มด้วยความขุ่นเคืองใจ แถมด้วยกำปั้นที่ทุบอักเข้าที่อกกว้างไปหนึ่งที ส่งผลให้ศราวินต้องรีบคว้ามือนุ่มไว้แล้วยกขึ้นจูบเบาๆ พลางว่าเสียงราบเรียบ

“พรุ่งนี้พี่ต้องไปดูงานที่อังกฤษ พลอยไปกับพี่ไหม”

“ไม่ไหวค่ะ ไข้ยังไม่หาย นั่งเครื่องนานๆ กลัวจะเป็นหนักกว่าเดิม” เมื่อขัดขืนไปก็เปลืองแรงเปล่า รัศมีพลอยจึงหยุดอาการทุกอย่างพร้อมกับส่ายหน้าปฏิเสธคำชวนของชายหนุ่ม

“งั้นอยู่บ้านก็อย่าดื้อนะครับ กินข้าวกินยา นอนพักผ่อนเยอะๆ”

“ตอนนี้ก็อยากพักผ่อนค่ะ” เธอสวนทันควัน บอกเป็นนัยว่าที่เขามาตอแยเธอแบบนี้คือการรบกวนเวลาพักผ่อนของคนป่วย

“นอนไปตั้งหลายชั่วโมงแล้วยังไม่พออีกเหรอ สงสัยต้องจัดยาให้ชุดใหญ่”

“เอ่อ...คือ”

หญิงสาวเผลอตัวเผยอปากเล็กน้อย ดวงตากลมโตกะพริบถี่ๆ อยู่สามสี่ครั้งติดกัน ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอไปอึกใหญ่

“ถ้าทำตอนป่วยค่าตัวต้องเพิ่มขึ้นนะคะ ไม่งั้นจะฟ้องกรมแรงงานค่ะ”

“ฮ่าๆๆ พี่ให้สิบล้านเลย”

ศราวินหัวเราะจนปากอ้าค้าง เนื้อตัวของเขาโยกไหวรุนแรงกับอารมณ์ขันที่เก็บไม่อยู่ ทำเอาคนพูดขมุบขมิบปากต่อว่าไปหลายประโยคด้วยความเจ็บแค้นใจ

‘แต่เดี๋ยวนะ เขาจะให้สิบล้านเลยเหรอ เท่ากับว่าหมดหนี้เลยนะ หรือเราจะยินยอมดี’

**************

อัพให้อ่านเป็นตัวอย่าง 7-8 บท

1 บท แบ่งเป็นตอนย่อย

นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537

ห้ามมิให้ผู้ใดละเมิดลิขสิทธิ์ ทำซ้ำ ดัดแปลง ห้ามลอกเลียนแบบ หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนมีโทษตามกฎหมาย

***หมายเหตุ***

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการและการสมมติขึ้นมาเท่านั้น ไม่ว่าเนื้อหา ชื่อ-นามสกุลของตัวละครหรือแม้กระทั่งสถานที่บางแห่ง ไม่ได้มีเจตนาจะพาดพิงหรือเกี่ยวข้องอื่นใด ไม่เน้นหลักการหรือเหตุผล เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความรักระหว่างพระ-นาง

เรื่องนี้เป็น E-book นะคะ โชว์ปกก่อนค่ะ

แล้วเดี๋ยวมาอัพเดทการวางจำหน่ายนะคะ

กราบขอบพระคุณงามๆ สำหรับกำลังใจค่ะ