เลโอเน่ กราวีโน่

นักธุรกิจหนุ่ม ผู้ต้องเข้ามาแบกรับภาระอันหนักอึ้งของครอบครัว
เมื่อพ่อทอดทิ้งไปเพียงเพื่อเห็นผู้หญิงอื่นดีกว่าลูกๆ และกิจการ
เขาจึงเก็บงำความไม่พอใจในตัวพ่อ ตัวผู้หญิงที่เป็นต้นเหตุให้พ่อต้องหนีไป
และรวมไปถึงลูกบุญธรรมที่พ่อรับมาอุปการะด้วย
ในใจของเขาจึงเสมือนมีแต่ไฟแห่งความชิงชังสุมเอาไว้นานนับสิบปี
และรอเวลาจะเผาผลาญตัวต้นเหตุอยู่อย่างเงียบเชียบ


เขากอดอกจ้องมองร่างผอมบางที่มีเสื้อยืดแขนยาวสีดำตัวใหญ่กับกางเกงยีนส์สกินนี่ฟอกหุ้มอยู่อย่างไม่วางตา

แม้จะไม่ชอบเจ้าหล่อนสักนิดแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าชุดนี้เวลาอยู่บนตัวเจ้าหล่อนแล้วเซ็กซี่ไม่เบา

“เซียฟรานเซสอยากรู้ว่าจะมีใครมาและวันไหนบ้าง ท่านจะลงมาช่วยรับรองแขกในบางครั้งเพราะอยู่แต่บนห้องแล้วเบื่อค่ะ”

ปรียากรใช้ความใจเย็นอธิบายด้วยท่าทีสงบนิ่ง

“ไม่ใช่คุณแค่จะเอาคุณป้ามาบังหน้าเพื่อจะได้สแกนดูก่อนหรอกเหรอ จะได้รู้ว่าใครมาจากไหน ฐานะยังไงเผื่อต้องคิดแผนเอาไว้ต้อนแขกให้จนมุมเหมือนที่แม่คุณทำกับพ่อผมไงล่ะ ว่าแต่เงินพ่อผมจะหมดแล้วเหรอ คุณสองแม่ลูกถึงได้พยายามดิ้นรนหาที่สูบใหม่ แล้วนายรอนนี่ยังรวยไม่ถึงสเปคที่คุณวางไว้หรือไง ถึงได้ปล่อยกลับไปเฉยๆ อย่างนั้น ท่าทางนายนั่นแคร์และอยากหอบคุณขึ้นเตียงจะตายนี่ หรือว่าแอบให้เบอร์ให้ที่อยู่หรือนัดแนะกันไว้ก่อนจากแล้ว”

พูดจบเขาก็ดีดตัวเองลุกจากเก้าอี้เพราะไม่ชอบให้ใครยืนค้ำหัว

=================

ปรียากรณ์ คุ้มรำไพ กราวีโน่

หญิงสาวผู้เปรียบเสมือนสายธารที่ฉ่ำเย็น
พลอยถูกเขาเกลียดชังน้ำหน้ามาตั้งแต่เด็ก
และแน่นอนว่าเธอเองก็หาได้ประทับใจในตัวเขาไม่
แต่เพราะอยากตอบแทนพ่อบุญธรรมผู้มีพระคุณ
จึงนำพาให้เธอต้องเอาตัวเข้าไปข้องเกี่ยวกับเขาอีกครั้ง

“กรุณาอย่ามาดูถูกฉันหรือดูถูกแม่ฉันนะ! เราไม่เคยสูบเลือดสูบเนื้อใครทั้งนั้น แม่ฉันอยู่กับพ่อคุณเพราะความรักและต้องการจะตอบแทนพระคุณที่ท่านให้ชีวิตใหม่กับพวกเรา”

ปรียากรยืดตัวขึ้นเต็มความสูงจ้องมองเขาอย่างไม่เกรงกลัวใดๆ ก่อนจะส่งเสียงหนักๆ ไปหา

“ด้วยการเสแสร้งว่าหวังดีกับคุณป้าแล้วขอมาเป็นเลขาชั่วครู่ เพื่อคุณจะมีโอกาสได้กระทบไหล่เศรษฐีที่จะมาเป็นแขกของไร่เราอย่างนั้นน่ะเหรอ แต่ก็เก่งนะกล่อมคุณป้าผมจนอยู่หมัด สั่งอะไรได้อย่างนั้น และท่านก็รวยไม่น้อยนี่ อีกหน่อยพวกคุณคงจะสูบไปจนหมดแน่ถ้าไม่มีผมคอยขวางเอาไว้”

ส่วนเขาก็ไม่คิดจะสนอะไรอีกแล้วในเมื่อได้พูดถึงขั้นนี้แล้วก็จะขอพูดให้มันจบๆ ไป

“คุณคอยแต่ระวังหลังให้คนอื่น แล้วหลังตัวเองล่ะคะมีใครดูให้หรือยัง อย่าเผลอจนถูกคู่หมั้นกับแม่สูบจนหมดตัวก่อนล่ะ”

เมื่อรู้ว่าตัวเองเผลออารมณ์เสียไปกับคำดูถูกของเขา ปรียากรจึงพยายามใจเย็นลงอีกครั้งแล้วย้อนเจ็บๆ ในสิ่งที่เขาหูตามืดบอดจนมองไม่เห็น

และนั่นเป็นการยั่วเขาได้ดียิ่งจนต้องขบกรามแน่น ย่างสามขุมตรงเข้ามาหา ปรียากรไม่คิดจะถอยด้วยซ้ำ แต่ยืนตัวตรงยืนสู้หน้าอย่างไม่หวาดหวั่น

“อย่าดึงแฟนผมลงไปรวมกับพวกคุณ เพราะเธออยู่คนละชั้นกัน ถ้าคุณคิดจะหลอกลวงคนในครอบครัวผมอีกแม้แต่คนเดียว ผมจะไม่มีวันปล่อยคุณสองแม่ลูกไว้เหมือนตอนที่ปล่อยให้คุณพ่อทิ้งพวกเราตามแม่คุณไปแน่ และถ้าไม่อยากให้ผมใช้วิธีรุนแรงกว่านี้ล่ะก็ ผมแนะนำให้คุณรีบๆ เก็บเสื้อผ้าแล้วกลับเมืองไทยไปซะ”

เขาจ้องดวงหน้าที่แหงนมองเขาตาเขม็ง เพราะน้อยคนเต็มทีที่จะกล้ายืนสู้หน้าเขาได้เวลาโกรธจัดอย่างนี้

=================

และเมื่อไฟกับน้ำมาปะทะกัน
สงครามย่อยๆ จึงก่อตัวขึ้น
เพราะต่างฝ่าย ต่างไม่มีใครคิดจะยอมใคร

“ฉันชักอยากรู้ซะแล้วสิคะว่าวิธีรุนแรงของคุณจะเป็นแบบไหน เผื่อฉันจะเอาไว้ใช้กับสองแม่ลูกที่กำลังครอบงำคุณจนมองอะไรไม่เห็นบ้าง แฟร์ดีมั้ยคะ”

แถมยังกล้าต่อปากต่อคำกับเขาอีก

“คุณอยากรู้เหรอ งั้นก็ตอบผมมาก่อนสิว่าคุณจะรีบหนีกลับเมืองไทยตามคำสั่งผมหรือเปล่า”

“ทำไมฉันจะต้องหนีด้วย ในเมื่อฉันไม่ได้ทำอะไรผิดและฉันก็ไม่...อื้หมมมม”

เจ้าของริมฝีปากที่กำลังขยับเถียงเขาอยู่นั้น จู่ๆ ก็ถูกเขาลากตัวเข้าไปหาจนชนกับอกอย่างแรง แล้วก็โฉบลงมาปิดปากนุ่มไว้อย่างรวดเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน

บวกกับอาการช็อกจนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนแข็งทื่ออยู่อย่างนั้น ขณะที่เขากำลังบดขยี้กลีบกุหลาบอย่างหนักหน่วง

และไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าทำไมถึงต้องทำแบบนี้กับเจ้าหล่อน ทั้งๆ ที่ในใจนั้นทั้งเกลียดทั้งชิงชังหล่อนกับแม่จนไม่อยากอยู่ใกล้ ไม่อยากเดินเฉียดหรือไม่อยากเปิดปากพูดด้วยแม้แต่คำเดียว

ทว่าตอนนี้กลับกำลังกระชับร่างเพรียวไว้แนบแน่น ดูดดื่ม จนไม่อยากปล่อย

แต่เขาจำต้องยุติการกระทำนี้ลง แล้วจับสองไหล่ไว้ จ้องมองดวงหน้าขาวที่กำลังซีดและตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด จนเขาอดยิ้มออกมาอย่างสะใจไม่ได้ ที่วิธีนี้ได้ผลจนทำเอาเจ้าหล่อนสลดลงได้อย่างไม่น่าเชื่อ

“นี่เป็นเพียงหนึ่งในหลายๆ วิธีการของผมที่จะสรรหามาขับไล่คุณ ในทุกครั้งที่ผมถามว่าเมื่อไหร่คุณจะหนีกลับเมืองไทย แล้วถ้าคำตอบจากคุณคือ ‘ไม่’ คุณก็จะต้องเจอแบบนี้หรือมากกว่า ผมยังบอ...”

‘เพี๊ยะ’

ยังไม่ทันได้พูดจบด้วยซ้ำ ปรียากรก็ฟาดมือลงไปที่แก้มขาวเขาอย่างแรงด้วยความโกรธชนิดไม่เคยโกรธใครมาก่อนในชีวิตก็ว่าได้ เมื่อจูบแรกที่ควรจะหอมหวานชวนฝันและมาจากความรักถูกคนที่ตัวเองก็ไม่ชอบหน้าฉกชิงไป

เลโอเน่ยกมือขึ้นลูบแก้มควบคู่กับมองแผ่นหลังบางวิ่งออกนอกห้องไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งโกรธ ทั้งเกลียด ทั้งชิงชัง ทั้งติดใจกับริมฝีปากนุ่มจนอยากได้มาครอบครองอีก

‘แกทำอะไรลงไปเลโอเน่ แกต้องบ้าแน่ๆ’

และทั้งไม่เข้าใจตัวเองด้วย เพราะมีวิธีอีกร้อยแปดที่จะทำให้ ‘ยัยเด็กตัวแสบ’ นั่นบินกลับเมืองไทยไป ไม่จำเป็นต้องใช้วิธีนี้ด้วยซ้ำ แถมไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะจูบเจ้าหล่อนได้

ในเมื่อเขาเกลียดยังกับอะไรดีมาตลอดเกือบยี่สิบปีที่พ่อทิ้งเขากับน้องๆ ไป

พ่อ! ที่ฟูมฟายเสียอกเสียใจเพราะเสียเมียรักด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ไปอย่างกระทันหันเมื่อสิบแปดก่อน ส่วนเขาก็เพิ่งสิบเจ็ด น้องชายซิโมเน่สิบสอง และเนลล่าน้องสาวเก้าขวบ

เขาจำได้ว่าร้องไห้อย่างหนักด้วยความเสียใจ ทั้งสงสารพ่อ สงสารน้องๆ และสงสารป้าฟรานเซส

ทุกคนต่างเสียอกเสียใจและไม่คิดว่าจะลืมแม่ได้ตลอดชาตินี้ แต่พ่อก็ทำให้ทุกคนในบ้านช็อกไปตามๆ กัน เมื่อหนีไปสงบจิตใจที่บ้านเพื่อนสนิทในลอนดอนหลังงานศพแม่จบลง โดยทิ้งงานทุกอย่างไว้ให้ลูกน้อง ให้ป้าฟรานเซสต้องคอยแบกรับ

=================

มาร่วมลุ้นและคอยติดตามดูว่า ระหว่างไฟกับน้ำ
ฝ่ายในจะเพรี้ยงพร้ำจนพ่ายแพ้ไป
แล้วเปลี่ยนสนามรบให้เป็นวิมานอันแสนสุขตลอดไป

=================

****** กันเกราขออนุญาตแจ้งอีกทีนะคะ ว่านิยายทุกเรื่องจะลงให้อ่านได้ราว 70% เท่านั้นค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าทำให้ค้างคา แต่กันเกราเชื่อว่านักอ่านที่น่ารักทุกท่านจะเป็นกำลังใจต่อให้ด้วยการตามหาหนังสือมาไว้ในครอบครองอยู่แล้วค่ะ ******

ยิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

และหนึ่งคอมเม้นต์ของท่าน คือหนึ่งแรกผลักดันและกำลังใจของคนเขียนนะคะ แต่ก็ยินดีต้อนรับและขอบคุณนักอ่านเงาทุกท่านด้วยค่ะ
รู้งี้แล้วอย่าลืมเม้นท์ให้เค๊าหลังอ่านด้วยนะตะเอง

=================

เข้าไปทักทาย พูดคุย หรือติชมผลงานได้

ตามเพจด้านล่างนี้เลยนะคะ
ยินดีต้อนรับทุกๆ ท่านค่ะ และยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ

สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗

ห้ามหยิบยก คัดลอก หรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ รวมทั้งถ่ายทอด ถ่ายเอกสาร สแกน ในรูปแบบใดๆ ทั้งสิ้น เว้นเสียแต่จะได้รับอนุญาตจากผู้ประพันธ์เป็นลายลักษณ์อักษร ยกเว้นเพื่อการประชาสัมพันธ์อันเป็นประโยชน์แก่หนังสือเล่มนี้เท่านั้น