ในยุคที่มีแต่สงครามเช่นนี้ ทำให้ก่อเกิดความลำบากและยากไร้ และเมื่อสิ่งนี้ก่อตัวขึ้นมากพอจิตใจของมนุษย์ก็ต่ำตมลงทุกชั่วขณะ

"ท่านชิโนริมะ มีรายงานมาขอรับ!"

"ว่ามา"ชิโนริมะ เซนเทย์ พูดขึ้นด้วยโทนเสียงต่ำโดยไม่ได้เหลือบตามองคนที่เข้ามารายงานแม้แต่น้อย สายตาเขาเอาแต่จับจ้องแผ่นที่จำลอ

บนนั้นมีธงสีแดงและสีขาวปักอยู่แทบจะทั่วบริเวณ มันคือแผนที่แสดงเส้นทางหลบหนีของกองโจร โดยธงสีแดงคือกองโจร และธงสีขาวคือพื้นที่เฝ้าระวังของกองทัพ

"รายงานล่าสุดจากพื้นที่เฝ้าระวังที่ 5 รายงานว่าตอนนี้ทางกลุ่มโจรได้แยกออกเป็นสองทางเพื่อหลบหนี ทางหนึ่งมุ่งหน้าทางตะวันตก"

เซนเทย์ปักธงสีแดงลงที่เนินเขา ชิจิระ ทันทีจากนั้นก็ตามด้วยสีขาวในบริเวณรอบ

"แล้วอีกทางล่ะ"เขากล่าวขึ้นเมื่อเห็นว่านายทหารที่มารายงานนั้นเงียบหายไปนาน

"ส่วนอีกทาง....นั่น.....เออ......"

"อีกทางพวกเวรนั้นมันไปทางใดรีบกล่าวมา!"

"!! หะ หะ เหวขอรับ! อีกส่วนมุ่งลงเหวขอรีบ!"

"ว่าไงนะ!?"

"ขอรับ อีกส่วนมุ่งสู่เหวที่ผาบนเขาระคะคุ ขอรับ!"

"เหว? พวกนั้นกลัวความผิดถึงขั้นโดดผากันเชียว? นั้นเรียกความขลาดเขลาใช้หรือไม่?"

เซนเทย์ เอยขึ้นอย่างมึนงงกับรายงานที่ได้รับ เขาทำหน้าที่แม่ทัพสังกัดการกวาดล้างมานาน พี่งได้พบกับกองโจรที่พากันโดดผาเป็นกลุ่มเพื่อหนีจากการจับกุมนี้ครั้งแรก! แต่อย่างไรแต่อย่างไรก็ตามจะปล่อยพวกนั้นไปไม่ได้!

"ส่งคนลงไปดูที่ใต้ผา ค้นศพพวกนั้นและระบุตัวตนมาให้ข้า"

"ขอรับ!"

เวลาผ่านไปกว่าห้าวัน เซนเทย์ ก็ได้ก็ได้รับรายงานที่ไม่น่าพอใจนักกลับมา

"ไม่พบศพ? เป็นไปได้อย่างไร? พวกเจ้าแน่ใจใช้ไหมว่าพวกเวรนั้นมันโดดผาลงไป!"

"ขอรับ! คนทั้งหน่วยที่5 เองก็เห็นเป็นเช่นนั้นกันหมดขอรับ"

"แล้วศพพวกนั้นจะไปไหนได้! มันหาขยับได้ไม่!"

"หรือบางที่ศพอาจถูกระแสน้ำพัดไป รืออาจจมลงอยู่ใต้พื้นน้ำนั้น?"รองแม่ทัพ ชิกุระ เสนอความเห็นหลังจากนั่งเงียบอยู่นาน

"เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทางที่จะเกิดเรื่องเช่นนั้นกับคนนับร้อยได้"

เซนเทย์เดินวนไปมาอยู่ในกระโจม นี้มันเกิดเหตุอาเพศอันใดขึ้น? เหตุใดศพของโจรชั่วพวกนั้นจึงหายกันไปหมด?

"ท่านชิโนริมะขอรับ! ท่านชิโนริมะ!"เสียงนายทหารนายหนึ่งดังขึ้นขัดจังหวะความคิดของเซนเทย์ ก่อนที่เจ้าตัวจะโผล่เข้ามาในกระโจมเาียอีก

"มีสิ่งใดแตกตื่น รีบกล่าวมา"เซนเทย์ กล่าวขึ้นอย่างร้อนใจ ในใจนึกอยากให้นายทหารนี้กล่าวว่าพบศพแล้วเหลือเกิน

"ทางเรา...แฮกๆ พบ....สิ่งนี้....ที่ล่างผาขอรับ แฮกๆ แฮก"

นายทหารยื่นกระบอกไม้ไผ่ที่ถูกปิดด้วยผ้าเอาไว้หนึ่งด้านส่งให้แก่เซนเทย์ด้วยมือที่ยังสั่นอยู่เพราะความเหนื่อย

เซนเทย์ รับมาเปิดดูด้านในบรรจุหนังสัตว์ม้วนเอาไว้ เขาหยิบมันขึ้นมาคลี่เปิดออก ที่หนังสัตว์นั้นมีข้อความสลักอยู่ความว่า

'ไล่เอ๋ยไล่ตาม สุนัขรับใช้ไล่ตามข้า

ไปทางซ้าย รึไปทางขวา มิเห็นเงา

ไล่จับ ไล่งับ คิดว่าทัน จนสุดผา

แต่เอ๊ะ! ใต้ผามีถ้ำทะลุออก

เจ้าทราบหรือไม่เหล่าสุนัขจมูกเพี้ยน!

55555 55555 55555

ลงนาม : จอมโจร ฮิราโนะ

ข้านั่งรอพวกเจ้าจนแต่งกลอนนี้ได้เชียวนร้าา~ มัวทำอันใดกันอยู่ เซนเทย์ เจ้าช้าเช่นนี้จับข้าไม่ได้หรอกน่ะ เป็นสุนัขแก่ก็ควรอยู่เฝ้าบ้านตัวเองสิ ออกมาก่อกวนมนุษย์เช่นนี้ มิดีเลยน่ะ มิดี'

เมื่ออ่านจบเซนเทย์นั้นอยากฉีกกระชากหนังนี้ทิ้งเสียนี้กระไร แต่จนใจที่มันเหนียวเกิดไป เขาจึงปามันลงก่อนจะเหยียบขยี้ไปหนึ่งทีดับเพลิงโทสะ ก่อนจะแพทเสียงขึ้นราวราชสีห์คำรามว่า

"ส่งคนไต่ลงผานั้น! ตรวจสอบถ้ำว่ามันทะลุถึงไหน! สะกดรอยตามโจรชั่วนั้น! และลากคอมันมาให้ข้าบัดเดี๋ยวนี้!"