สิมิลันหรือมะลิ นักเขียนชื่อดังเจ้าของนามปากกา 'มิลัน' ทำหน้าบอกบุญไม่รับสุดๆหลังจาก บ.ก. สั่งงานเร่งด่วนให้เธอแบบปุ๊ปปั๊ป แถมยังสั่งให้เดินทางไปหาข้อมูลที่นครสวรรค์ภายในวันนี้ แม่เจ้า!!!

"พี่ก้อยนะพี่ก้อยทำไมต้องเจาะจงว่ากองบินที่ 4 ด้วยเนี่ย ไกลจะตายชัก ดอนเมืองใกล้ๆนี่ก็ไม่ได้ แถมโทรนัดฝ่ายนั้นไว้อีกต่างหากไม่ถามสุภาพน้องสักคำ เฮ้อ" บ่นเสร็จหญิงสาวก็สตาร์ทรถออกไปทันทีอย่างรีบร้อน...

"เหนือ...ช่วยไรพี่หน่อยดิ" รุ่นพี่ที่สนิทกันมาตั้งแต่ที่โรงเรียนนายเรืออากาศเดินเข้ามากอดคอรุ่นน้อง "พอดีจะมีนักเขียนมาสัมภาษณ์ไปเขียนนิยาย นักเขียนชื่อดังเลยเว้ย พี่รับปากเขาไว้แล้ว แต่ผู้ฟูงเรียกตัวเมื่อกี้ ยังไงช่วยให้สัมภาษณ์แทนทีดิ"

"..." ชายหนุ่มรุ่นน้องยังไม่ได้เอ่ยปากอะไร

"ขอบคุณนะเว้ย !!! พี่ไปล่ะ" แต่รุ่นพี่ตัวดีกลับโบกมือหยอยๆ แล้ววิ่งจากไป

เหนือเมฆส่ายหัวไปมาก่อนจะเดินไปขึ้นรถจากัวร์ XE R-SPORT แล้วขับออกไปอย่างไม่ใส่ใจนัก...

ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่ช่วยรุ่นพี่เขาเสียหน่อย แต่ว่าตอนนี้เขาต้องรีบไปหากาแฟมากรอกปากให้หายง่วยเสียหน่อย เหตุเพราะพยายามอ่านหนังสือศึกษานวัตกรรมเครื่องบินใหม่ๆไม่หลับไม่นอนมาสามคืนติด

"เฮ้ยๆๆ" เรืออากาศโทนิธิหรือหนึ่ง ยืนโบกไม้โบกมืออยู่หน้ายิ้มร่าเมื่อเขาจอดรถ

"มีอะไรวะ ? " เหนือเปิดกระจกถามเพื่อนซี้ตั้งแต่สมัยเรียนนายเรืออากาศมาด้วยกัน

"จะไปกินกาแฟใช่ป่ะ ไปด้วยดิ ไปร้านน้องไหมนะ" พูดจบเพื่อนซี้ก็เปิดประตูรถขึ้นมานั่งข้างคนขับด้วยความไวกว่าเสียงเสียอีก "เอ้า ขับไปสิไอ้เหนือ" แถมมีการมาโบกไม้โบกมือให้เขาขับอีก

"จะไปร้านสายไหมใช่ไหม ? " เหนือถามคนข้างๆ เขารู้อยู่แล่วว่าเพื่อนซี้คนนี้จะไปสถิตอยู่ที่ไหนไม่ได้น้องจากกองบินกับร้านกาแฟสไตล์วินเทจของแฟนสาวในตัวเมือง ซึ่งกองบินกับตัวเมืองอยู่ห่างกันถึง 70 กิโลเมตร

"ใช่แล้วครับคุณเพื่อน" คนถูกถามพยักหน้ายิ้มแป้นอย่างอารมณ์ดี

"ฉันต้องทำธุระให้พี่จักร...แกลงไปได้ละ ถ้าต้องขับรถเข้าตัวเมืองฉันซื้อกินที่เซเว่นดีกว่า" เหนือเมฆพูดเนิบๆในแบบของเขา

"โถ่ ธุระอะไรเดี๋ยวเคลียร์ให้ แต่ตอนนี้ต้องไปที่ร้านน้องไหมก่อน" คนเป็นเพื่อนน้องจากจะไม่ยอมลงจากรถยังคะยั้ยคะยอให้เขาขับอีก

"ให้นักเขียนมาสัมภาษณ์" เขาตอบสั้นๆ "ไม่รู้จะมีตอนไหน" เหนือเมฆพูดแล้วมองนาฬิกาสีดำที่ข้อมือ

"นี่มันจะทุ้มนึงอยู่แล้ว เขาจะมาหรอ ?" เพื่อนซี้ก้มมองนาฬิกาข้อมือแล้วถามขึ้น

"เพราะอย่างนั้นฉันถึงต้องรอนี่ไง แล้วรถแกไปไหนล่ะ ? " เหนือเมฆถามอย่างสงสัย

"น้องไหมขับไปชนมาเลยเอาเข้าศูนย์" เหนือเมฆพยักหน้ารับคำตอบ "สรุปเซเว่นก็เซเว่น แต่พรุ่งนี้ขอยืมรถหน่อยดิ"

เหนือเมฆหันมามองเพื่อนแวบนึงอย่างใช้ความคิด...

"ถ้าลูกรักฉันเป็นอะไรไป แกตายนะไอ้หนึ่ง" เหนือเมฆบอก

"ไม่เป็นไรหรอกน่า รับประกัน 50%" ชายหนุ่มข้างๆบอกขำๆ

"ถ้าอยากฟันหลุดหมดปากแบบไม่ทันตั้งตัวก็ตามใจแกละกัน" เหนือเมฆบอกพร้อมกับยักไหล่

"โหย แค่นึกก็เสียวจะแย่ ตอนที่แกต่อยปากตอนนั้นน่ะ แต่มันก็สมควรโดนละปากดีจริงๆ ใครแย่งแฟนใครก็รู้ๆกันอยู่ไม่น่าเลย" เขานึกถึงเหตุการณ์ที่เพื่อนซี้ต่อยปากชายหนุ่มคนนึงที่ตามมาหาเรื่องมันถึงกองบิน พร้อมกับด่าเพื่อนเขาว่าแย่งแฟนมัน ทั้งที่มันเป็นคนแย่งแฟนเพื่อนเขาแท้ๆ...

เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้เหนือเมฆเพื่อนเขาไม่ยอมพูดคุยหรือสนิทสนมกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย 'น้ำหวานไม่น่าเลย ทั้งที่ไอ้เหนือมันจริงจังด้วยขนาดนั้นแท้ๆ' นิธิได้แต่คิดในใจ

"เมื่อไหร่แกจะมีแฟนกับเขาวะ" นิธิถามคนขับขึ้น

"ก็...ตอนที่จะมีนั้นแหละ" เหนือเมฆบอกปัดไป

"หมวดณิชาก็น่ารักนะ^^" คนที่นิธิพูดถึงคือเรืออากาศตรีณิชาที่เค้าเห็นตามเอาอกเอาใจเพื่อนเขามาตั้งแต่สมัยเรียน แถมหมวดณิชายังเป็นสาวน้อยข้างบ้านของเหนือเมฆซะด้วย

"ฉันคิดแค่น้องสาว" เหนือเมฆพูดขึ้น

"แต่ผู้หมวดเขาไม่อยากได้แกเป็นพี่เลยนะ"

"จะหาแฟนให้ฉันหรือไง ? " เหนือเมฆหันมากยักคิ้วถาม

"เสือยิ้มยากแบบแกหาให้อีกสิบคนก็ยังไม่เอา" นิธิโบกมือปฏิเสธ

"หรอ ? "

"อยากเห็นเพื่อนมีหวานใจกับเขาบ้างก็แค่นั้น" นิธิบอกขำๆ "คนที่จะมาเป็นอยู่หญิงของแก เขาต้องเป็นคนแบบไหนวะ ? " ประโยคคำถามไม่ได้รับคำตอบจากคนขับรถแม้แต่นิดเดียว