“อะไรนะ ให้พระเอกเป็นคนรวย แต่แต่งกายมอซอ สวมกางเกงยีนส์เก่าๆเข่าขาดอีกต่างหากนี่นะ!” มดแดงพูดซะดังลั่น จนชายหนุ่มที่นั่งอยู่ด้านหลังสะดุ้งโหยง ก็ตอนนี้เขาสวมใส่กางเกงยีนส์เก่าๆเข่าขาดซะด้วยสิ

“ให้สวมเสื้อยืดเก่าๆสีขาว แล้วอะไรอีกว่ามาซิ” เสียงเธอดังขึ้นมาอีก ทำให้ชายหนุ่มก้มลงมองดูเสื้อยืดเก่าๆสีขาวของตัวเองพลางขมวดคิ้ว

“ให้สวมแว่นกันแดดสีดำ เออว่ะ มันเข้ากับกางเกงยีนส์เก่าเข่าขาดตรงไหนวะ” มดแดงบ่นออกมาดังๆ ทำให้ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ด้านหลังรีบถอดแว่นกันแดดสีดำเก็บใส่กระเป๋าทันที

“รองเท้าหนังมันแผล็บ จะบ้าหรือยัยไข่มด กางเกงยีนส์เก่าๆเข่าขาดๆมันต้องรองเท้าผ้าใบเก่าๆ มีรอยขาดนิดๆสิถึงจะเข้ากันได้ รองเท้าหนังมันแผล็บมันจะไปเข้ากับกางเกงยีนส์เก่าๆเข่าขาดได้ไงวะ พูดเป็นเล่นไปได้ โอเคๆ เอาแบบนั้นก็ได้ แต่เรื่องจริงคงไม่มีใครเขาแต่งตัวแบบนี้หรอก เชยตาย!” มดแดงทำท่าเบื่อหน่าย

ส่วนชายหนุ่มที่นั่งอยู่ด้านหลังรีบก้มมองดูรองเท้าหนังมันแผล็บของเขา จะหาอะไรมาปิดก็ไม่มีแล้ว เขาได้แต่มองหน้ามองหลังกลัวว่าใครจะเห็นเข้า รีบเก็บเท้าเข้าไปซ่อนใต้เก้าอี้ทันที