“ป๋าไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องตัวจ้าว” หญิงสาวตอบแล้วเชิดหน้าขึ้น แม้ว่าความรู้สึกจะเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น
“แล้วใครจะมี ผู้ชายที่จะซื้อตัวจ้าวหรือไง” อธิษฐ์มีนัยน์ตาวาววับด้วยเปลวไฟ หัวใจเต้นไวจนปวดแล้วจับจ้องร่างอรชรที่ยืนนิ่งอยู่
“ค่ะ”
จิณณาเบือนหน้าหนี ทว่าปากก็ไวกว่าความคิดจึงตอบออกไปเสียงเข้ม ทั้งที่รู้ว่ามันอาจจะทำให้ดึงตัวเองลงไปในขุมนรก
คำตอบนั้นทำให้อธิษฐ์ตัวเย็นวาบ ร่างกายชะงักไปแวบหนึ่ง ก่อนจะเริ่มขยับตัวไปใกล้คนที่ดื้อด้านเสียจริงพร้อมบอกออกไปเสียงหนักหน่วง
“งั้นป๋าจะซื้อตัวจ้าวเอง ขายครั้งละเท่าไหร่” ใบหน้าเริ่มขึ้นสี ยากจะมีอะไรมายับยั้ง ก่อนจะคว้าข้อมือบางไว้แล้วดึงเข้ามาใกล้ กระนั้นสาวเจ้าก็บิดข้อมือออกแล้วเดินหนีไปทางประตูหน้าห้อง
“จ้าวไม่ขายให้ป๋าและจ้าวจะกลับแล้วค่ะ” เธอบอกเสียงสะบัด แต่เพียงจบประโยคข้อมือกลับถูกคว้าอีกหนจากแรงกำลังที่มากกว่าเดิม
“ป๋าไม่ปล่อยให้จ้าวกลับไปขายตัวหรอก ไม่มีวันและป๋าจะซื้อจ้าว”
นับจากนี้เขาจะไม่ปล่อยจิณณาให้ห่างไปไหน ยิ้มดุดันผุดขึ้น ฝ่ายคนตัวเล็กแทบจะก้าวเท้าไม่ออก อึดใจเดียวอธิษฐ์ก็เข้ามาชิดใกล้ โดยได้กระซิบหนึ่งประโยคข้างหู
“ที่สำคัญจ้าวไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธลูกค้าอย่างป๋า”
“ป๋า...”
ด้านจิณณาหัวใจสั่นสะท้านกับคำพูดจากปากหยักลึก อยากจะขยับตัวหนี แต่เมื่อเห็นนัยน์ตาคู่คมกลับทำให้เธอแทบหมดเรี่ยวแรง มันทั้งร้อนแรงและร้ายกาจประหนึ่งลูกธนูที่ตรงมาปักกลางอกด้านซ้าย ส่วนอธิษฐ์ยังรุกต่อและจะไม่ถอยแน่นอน
“กี่ครั้ง กี่น้ำบอกป๋ามา ป๋าจ่ายไม่อั้น”