กราบเรียน คุณมาเรียที่เคารพ

ผมมีความเสียใจอย่างมาก ที่จะต้องแจ้งให้คุณทราบว่าตอนนี้ คุณนัทคินัย ศิริไพศาล บุตรชายของคุณได้ถึงแก่กรรมไปแล้วเมือวันที่ 29 เมษายน ........เนื่องจากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นตามข่าวที่คุณทราบ

ผมเข้าใจถึงความรู้สึกการสูญเสียครั้งนี้ของคุณเป็นอย่างดี เพราะครั้งหนึ่งผมก็เคยประสบกับมันมาแล้ว จากการสูญเสียคุณพ่อและคุณแม่ไปพร้อม ๆ กัน ผมปารถนาให้คุณทำใจให้สบายถือเสียว่าการจากไปของเขา เป็นการเดินทางไปยังดินแดนที่สงบสุข.........

ผมอยากเรียนให้คุณทราบว่านัทกับผมเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันครับ ครั้งเมื่อเขายังมีชีวิตอยู่เราเคยคุยกันเรื่องของคุณแมรี่อยู่เสมอ มันเป็นข้อตกลงที่เรามีต่อกันก่อนหน้าที่เขาจะจากไปหากเกิดอะไรขึ้น “นัทขอให้คุณแม่รี่ยังคงมีพี่ชายตลอดไป” เขาปารถนาให้ผมติดต่อกับคุณแม่รี่ในฐานะตัวแทนของเขา “นัทส่ง E-mail address ของคุณแม่รี่ให้ผมก่อนวันจากไปของเขาครับ ผมตีความหมายว่าเขายังคงเจตนาเดิม” ซึ่งทั้งหมดนี้ผมได้ปรึกษากับคุณนิคมคุณปู่ของคุณแม่รี่แล้ว ท่านว่ายังไม่ต้องการให้คุณแม่รี่ทราบถึงการจากไปของพี่ชายของเธอในตอนนี้เช่นกัน จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่ผมจะขอความเห็นชอบจากคุณในการที่จะสานต่อความเป็นพี่ชายแทนที่นัทต่อไป ถ้าคุณมีความประสงค์เช่นเดียวกันโปรดแจ้งให้ผมรับทราบด้วยนะครับ

สำหรับผมแล้วมีความรู้สึกยินดีที่จะปฏิบัติหน้าที่นี้ ทั้งในฐานะเพื่อนรักของนัทและเพื่อตอบแทนพระคุณที่ครั้งหนึ่งคุณนิคม คุณนิวัฒ รวมทั้งนัท ได้เมตตาให้ชีวิตใหม่กับผม ทำให้ผมมีชีวิตที่ดีมาจนถึงทุกวันนี้........ถ้าปราศจากความช่วยเหลือจากทุกคนในศิริไพศาลผมในวันนี้อาจคงเป็นเด็กข้างถนนก็เป็นได้ ขอให้คุณมาเรียโปรดวางใจ หากได้รับโอกาศจากคุณผมจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดครับผม

ด้วยความเคารพ

นัฏกร อัครกุล.