สิเน่หายาหยี

โดย พิมาลินย์

ชุด สาวน้อย

ยาหยี เดินตามแรงจูง อีกมือกอดตุ๊กตาไว้แนบอกด้วยความประหม่า

ก่อนจะรู้สึกโหวงเหวงที่ทรวงอกจนเหมือนขาด... ขาดอะไรไปบางอย่าง

เธอหันไปมอง ไอศูรย์ เห็นเขากำลังจะเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนของเด็กผู้ชาย

แต่ดวงตาแสนเสียดายก็ยังมองตามเธอละห้อย เมื่อสบตากันเขาก็ยิ้มมุมปาก

แล้วค่อยๆ บรรจงดึงบราเซียลูกไม้สีขาวออกมาจากกระเป๋ากางเกง

จงใจให้เธอเห็น ก่อนเก็บกลับเข้าไปอีกครั้ง

ยาหยีรีบหันกลับมามองครีมที่เดินนำ หน้าเธอแดง หัวใจเธอเต้นเร่าๆ

มือเปียกเหงื่อกอดตุ๊กตาไว้แน่นกว่าเดิมเพื่อปิดบังไม่ให้ใครเห็นว่าเธอถูกขโมยบราเซียไป!

คนบ้า! คนลามก! ตาแก่โลลิ!

หญิงสาวบริภาษในใจอย่างพยายามจะโกรธเขา แต่ริมฝีปากเจ้ากรรมกลับหยักยิ้ม

ปัดโธ่เอ๋ย! เธอเป็นบ้าอะไรของเธอเนี่ย

ทำไมถึงหยุดยิ้มไม่ได้เสียที...

.

.

.

เนื่องจากติดสัญญาสำนักพิมพ์ จะลงเป็นตัวอย่าง 50% นะคะ