สาวใช้ร้อนรัก ผู้แต่ง ปุยปุ้ย

"พอกันที! แพนเค้กจะไม่อยู่ที่นี่อีกแล้ว!!!" เฌอมาลินระเบิดอารมณ์ทั้งน้ำตาด้วยความอัดอั้นตันใจ ทั้งเจ็บใจทั้งน้อยใจโรเบิร์ตที่เขาเข้าข้าง มาริรีน...ผู้หญิงที่หน้าตาคล้ายภรรยาที่เสียชีวิตของเขา แค่ช่วงนี้เขาแสดงออกว่าสนใจและชื่นชอบมาริรีน เธอก็ช้ำใจพออยู่แล้ว แต่นี่เธอถูกผู้หญิงคนนั้นกลั่นแกล้ง เขายังจะโทษหาว่าเธอผิดอีก

เธอจะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว ถึงเธอจะรักเขา แต่เธอก็รักศักดิ์ศรีตัวเองเหมือนกัน!

โรเบิร์ตถึงกับอึ้งเมื่อเห็นน้ำตาของเฌอมาลิน หัวใจของหนุ่มใหญ่บีบเคล้นอย่างรุนแรงเพียงแค่ได้ยินว่าเธอไม่อยากอยู่กับเขา แต่ทิฐิและความหยิ่งผยองทำให้หนุ่มใหญ่พูดสิ่งที่สวนทางกับหัวใจ

"ไม่อยากอยู่ก็ไสหัวออกไป บ้านนี้ไม่ต้อนรับคนที่ไม่รู้จักยอมรับความผิด ทำตัวเป็นอันธพาลทำร้ายคนอื่น!"

"คุณร๊อบคะ มารีว่าค่อยๆพูดค่อยๆจากันดีกว่านะคะ แพนเค้กเขาไม่ได้ตั้งใจตบมารีหรอกค่ะ มันเป็นอุบัติเหตุนิดหน่อยเท่านั้นเองค่ะคุณร๊อบ" มาริรีนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพลางแตะแขนเขาให้ใจเย็น

"แพนเค้กขอลาออกค่ะ" เพียงคำพูดนี้ออกมาจากปากจิ้มลิ้มของเธอ โรเบิร์ตก็แทบล้มทั้งยืน ร่างทั้งร่างเย็นเยียบราวกับอยู่ขั้วโลก ดวงตาคมดุฉายความหวั่นวิตกกังวลอย่างชัดเจน

เฌอมาลินมองความใกล้ชิดของเจ้านายกับแขกคนสำคัญของเขาด้วยความปวดใจก่อนจะตัดสินใจหันหลังแล้วเดินมุ่งตรงไปออกไปที่เรือนพักของเธอเพื่อเก็บของแล้วออกไปให้พ้นๆจากคฤหาสน์แห่งนี้

"อยากไปก็ไปเลย! จะไปไหนก็ไป ไสหัวไปแล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก!!!" หนุ่มใหญ่ตะโกนลั่นบ้านราวกับคนที่ใกล้จะสูญเสียการควบคุมทางอารมณ์ซึ่งไม่ใช่นิสัยของเขา เฌอมาลินน้ำตารินไหลด้วยความเสียใจที่เขาผลักไสเธอขนาดนี้ หญิงสาวจึงรีบเดินให้เร็วกว่าเดิมก่อนจะหายลับจากสายตาของโรเบิร์ต มาริรีนถึงกับตกใจที่เห็นโรเบิร์ตอารมณ์รุนแรงขนาดนี้เพียงเพราะสาวใช้ขอลาออก

โรเบิร์ตยืนนิ่ง ดวงตาคมดุแดงก่ำ หนุ่มใหญ่พยายามควบคุมสติตัวเอง แต่ก็เริ่มจะไม่ไหว เพราะตอนนี้ใจของเขามีแต่ความกลัว...กลัวที่จะเสียเฌอมาลินไป