แค่ตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองความจำเสื่อมโลกทั้งใบก็บิดเบี้ยวจนปวดสมองจะแย่อยู่แล้ว แต่เธอยังต้องมาตกอยู่ในฐานะลูกหนี้ของตายของ ‘นายกริชฌากรณ์’ เจ้าของไร่หนุ่มที่มีดีกรีความหล่อถล่มทลายสวนทางกับนิสัยที่ทั้งแย่และเอาแต่ใจสุดโต่งซะนี่ ผู้ชายบ้าอะไรหน้าตาก็ดี สัดส่วนก็ได้ แต่ทำไมถึงได้ขยันใจร้ายกับเธอได้น่าตบขนาดนี้ และไอ้ที่บอกว่าเธอเป็นลูกชาวสวนนิสัยแย่ที่ถูกพ่อกับแม่ส่งมาขัดดอกแทนหนี้มันหมายความว่ายังไง ทำไมไม่โชว์หลักฐานให้เห็นล่ะ

หน็อยแน่! เห็นว่าเธอความจำเสื่อมแล้วจะกุเรื่องตอแหลกล่อมหูยังไงก็ได้อย่างนั้นหรือ ไม่มีทางซะหรอก ถึงจะความจำเสื่อมแต่ไม่คิดว่าตัวเองโง่หรอกนะที่จะยอมให้คนฉวยโอกาสอย่างเขารีดเอาประโยชน์จากเธอไปใช้งานฟรีๆ งานนี้มันต้องสืบให้รู้กันไปเลยว่าความจริงเป็นยังไงกันแน่ แต่ทว่าหนทางการสืบหาตัวตนของเธอมันไม่ได้โรยด้วยกลีบดอกไม้น่ะสิ มีอีตาบ้านั่นเป็นขวากหนามชิ้นโต แล้วเธอจะแหวกขวากหนามเข้าไปหาความจริงยังไง ในเมื่ออดีตอันล้ำค่าของเธอทั้งหมดมีแค่เขาเท่านั้นที่รู้

“นี่ๆ!! คุณจะทำอะไรน่ะ” เห็นเขาทำท่าจะถอดให้ก็รีบโวย“ไม่ได้นะ ฉันจะถอดเอง”

“เรื่องมาก!! ใครถอดมันก็เหมือนกันนั่นล่ะ จะอะไรนักหนา”

“แต่คุณให้ฉันเลือกเองนะ!” ถลึงตาเถียงคอเป็นเอ็น

ชายหนุ่มทำเสียงฮึดฮัดเหมือนจะไม่พอใจ แต่ก็ยอมผละออกให้เธอได้ใช้มือทำในสิ่งที่เขาต้องการ แต่กว่าจะได้ถอดคงชาติหน้าตอนบ่ายๆ นู่นกระมัง กว่าคุณเธอจะหยัดตัวลุกนั่งได้เหมือนมันยากเย็นเสียเหลือเกิน กริชฌากรณ์ทนไม่ได้เลยช่วยกระชากขึ้น อีกฝ่ายโวยลั่น

“โอ้ย! ถ้าจะช่วยแบบนี้นะ อยู่เฉยๆ เลย เสียอารมณ์หมด”

เสียอารมณ์! สีหน้าเหมือนไม่อยากเชื่อว่าเธอจะกล้าพูด

“คนที่เสียอารมณ์มันฉันนี่ หยุดถ่วงเวลาได้แล้ว รีบๆ ถอดออก อ้อ... ไม่ใช่แค่ไอ้ตัวนั้นนะ ทั้งหมดนี่เลย ฉันให้เวลาสองนาที”

“สองนาที! จะให้ฉันเสกออกรึไง!” แววตาไม่พอใจปรากฏ กระถินรีบเปลี่ยนโทนเสียง

“คือ... ฉันหมายถึง สักชั่วโมงได้มั้ย” เขากำลังจะระเบิดโทสะ “เดี๋ยวก่อนสิ! ฟังก่อน คือ... ฉันหมายถึงให้ฉันอาบน้ำให้ตัวหอมๆ ก่อน” ทำตาปริบๆ ออดอ้อน “ก็แหม... จะบริการความสุขให้คุณทั้งที ก็ขอความมั่นใจให้ตัวเองหน่อยสิ นะคะ แป๊บเดียวจริงๆ” เธออ้อน และดูท่าเขาจะเออออเสียด้วย

“ก็ได้... แต่” เกลียดนักล่ะ สายตาเจ้าเล่ห์ของเขา “ฉันจะอาบด้วย พอดีเลย ฉันเองก็ยังไม่ได้อาบน้ำ จะรับบริการจากเธอทั้งที มันก็ต้องเสริมความมั่นใจกันหน่อย” ยิ้มเยาะคนปั้นหน้าเหมือนอยากจะบ้า แล้วกลับมาเร่งรัด “เอ๊า รีบถอดสิ จะได้ไปบริการฉันในห้องน้ำ”

จะคว้าแขน กระถินถอยหลบทัน

“เอ่อ... ไม่ดีกว่าค่ะ ฉันไม่ถนัดอาบน้ำให้ใคร”

“ไม่อาบก็ถอด แล้วก็นอนลงไป”

ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังอายจัดหรือโกรธจัด แต่ตอนนี้รู้สึกว่าหน้าร้อนยิ่งกว่ากระทะทอดไข่ ไอ้ผู้ชายบ้าคนนี้จะพูดจะจาอะไรไม่คิดถึงความรู้สึกเธอเลยสักนิด แถมสายตายังไม่ละเว้นเธอสักครั้ง จ้องหน้าอกเธอโจ่งแจ้งแบบนั้น น่าเกลียดที่สุด!