ส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของทุกตนภายในคฤหาสน์งามหลังนี้ คือ การทนฟังเสียงดุด่าสั่งสอนอบรมความยาวราวบทสวดมนต์สักสามพันเล่ม มันจะดังขึ้นทุกๆ เย็น เพียงแต่ดูเหมือนวันนี้จะดังกว่าทุกวัน ชนิดสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั้งหลังเลยทีเดียว

“ทำไมเจ้าถึงทำไม่ได้ ทำไม ทำไมกัน... น... น... น... !!”

ประโยคปิดท้ายแบบเดิมๆ ดังซ้ำไปซ้ำมา น้ำเสียงนั้นมีพลังอำนาจชวนให้ขนลุกเกรียวกราว และทุกตนก็รู้ดีว่าอีกไม่นานเสียงร้องไห้ของเด็กหญิงผู้น่าสงสารจะดังตามมา

“ฮืออออ... อ... อ...”

นั่นยังไงล่ะ ! มันเป็นเรื่องราวสุดแสนจะธรรมดาที่ต้องเกิดขึ้นทุกเย็นเช่นกัน เพียงแต่วันนี้อาจไม่เหมือนกับทุกวัน เพราะมีตัวแปลกปลอมแอบอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้ด้วย!?

“คุณป้านั่นใจร้ายชะมัด!” เด็กชายตัวเล็กในหีบไม้ใส่ผ้าแคะหูอื้อๆ ของตัวเอง เขาได้ยินเสียงเหล่านี้มาหลายวันแล้ว และตั้งใจว่าจะต้องช่วยเด็กหญิงให้จงได้

“ เจ้าต้องอยู่ในห้องเก็บของจนกว่าจะเช้า!” คุณป้าชุดขาว ตัวสูง จนเด็กชายมองไม่เห็นหน้า ผลักเด็กหญิงเข้าไปภายในห้องเก็บของ สถานที่เดียวกับที่เด็กชายแอบซ่อนตัวอยู่ และถ้าเขาไม่ทำอะไรสักอย่างล่ะก็ เด็กหญิงผู้กลัวความมืดจะต้องนั่งร้องไห้จนถึงเช้าอีกแน่ๆ

ก๊อก แก๊ก... ก๊อก แก๊ก…

เด็กชายเริ่มต้นทำเสียงประหลาดทันทีที่ประตูห้องปิดลง และมันก็ดังไปเข้าหูคุณป้าใจร้ายเข้าพอดี นางจึงเปิดประตูออกดูด้วยความสงสัย แต่เสียงนั้นเงียบไปแล้ว

“อยู่เงียบๆ จนกว่าจะเช้านะ เข้าใจไหม!?” คุณป้าขึ้นเสียงสั่งเด็กหญิง ก่อนจะออกจากห้องไปอีกครั้ง

กุก กัก... กุก กัก...

เสียงภายในห้องเก็บของดังขึ้นอีก เรียกให้คุณป้าหันกลับมา และเช่นเคยที่เสียงนั้นเงียบลงเมื่อประตูถูกเปิดออก

“เจ้าทำเสียงอะไร ยูคิ!”

กลับกลายเป็นเด็กหญิงที่ถูกดุ แผนการไม่เป็นไปตามที่เด็กชายคิดเสียแล้ว... เปล่า ! มันไม่ใช่แค่นั้น

“ฮะ... ฮะ... ฮัดชิ่วววว!!”

ผ้าสำหรับตัดชุดกิโมโนภายในหีบไม้แหย่จมูก จนเด็กชายจามออกมาเสียงดัง คุณป้าใจร้ายยังไม่ได้ออกไปจากห้อง และนางก็เห็นว่านั่นไม่ใช่เสียงจามของเด็กหญิงเสียด้วย

“ใคร ! ยังมีใครอยู่ในห้องนี้อีก ยูคิ! เจ้าซ่อนใครไว้!?” คุณป้าจ้องเล่นงานเด็กหญิง แผนการของเด็กชายผิดพลาดชนิดกู่ไม่กลับ เขาเองก็คงพลอยซวยไปด้วยอย่างไม่ต้องสงสัย

“ขะ... ขะ... ข้า ปละ... ปละ...” ยูคิพยายามจะปฏิเสธ เสียงของเธอเบาจนแทบจะขาดหายไปในลำคอ และตอนนั้นเอง...

“ฮัดชิ้วววว!!”

หนูสีเทาเล็กกระจ้อยร่อยตัวหนึ่งวิ่งผ่านหน้าหีบไม้ไป พลางเลียนเสียงจามอย่างสนุกสนาน มันทำให้ทั้งคุณป้าและเด็กหญิงยูคิถึงกับชะงัก

“ทำไมถึงมีหนูเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ของข้า เหล่าภูตรับใช้ทั้งหลายจงออกมาจับมันเดี๋ยวนี้ !” คุณป้าใจร้ายเจ้าของคฤหาสน์สั่งการภูตรับใช้ปีศาจทั้งเจ็ด หลังจากนั้นความวุ่นวายก็บังเกิดขึ้นภายในห้องเก็บของ และไม่ใช่แค่นั้น

“ฮัดชิ้วววว !!” เจ้าหนูน้อยยังคงวิ่งพลางเลียนเสียงจามไปทางซ้ายทีขวาที แต่ไม่นานเจ้าตัวที่กำลังวิ่งอยู่นั้นกลับกลายเป็นแมวตัวอ้วน ขนยาวรุงรัง หน้าตาน่าเกลียด ยิ่งทำให้คุณป้าชุดขาวโกรธจัด

“จับมันทั้งหนูทั้งแมว จับมันมาให้ข้าาา !!”

แม้จะเป็นคำสั่งที่เฉียบขาดสักเพียงใด แต่การวิ่งไล่จับหนูและแมวภายในห้องเก็บของแคบๆ ของปีศาจทั้ง 7 นั้นดูจะไม่ใช่เรื่องง่าย เจ้าหนูน้อยวิ่งผ่านมาทางซ้าย และกลับกลายเป็นเจ้าแมวอ้วนที่วิ่งย้อนกลับไปทางขวา เจ้าหนูน้อยวิ่งกลับมาทางซ้าย และเจ้าแมวอ้วนก็วิ่งย้อนกลับไปทางขวา

...การวิ่งไล่จับแสนสนุกแค่เริ่มต้นขึ้นเท่านั้น !