เพลิงรักมาเฟีย

โปรย

“ให้ตายเถอะ ผมจะทำยังไงกับคุณดี แคทเทอรีน”

บ่นเบาๆ พร้อมอุ้มแม่เมรีเข้าห้องนอน เพียงประตูเปิด แสงไฟก็สว่างพึ่บทั้งห้อง ชายหนุ่มวางหญิงสาวลงบนที่นอนหรูเสร็จสรรพ ก็กดสวิตช์ให้ในห้องนั้นมืดมิดก่อนจะลงมือเปลื้องผ้าคนเมาไม่ได้สติอย่างช้าๆ พยายามบังคับสายตาไม่ให้เพ่งมองร่างที่ค่อยๆ เปลือยด้วยน้ำมือตัวเอง

ฟาบริช คาร์มิโอค่อยๆ รูดซิปชุดเกาะอกอย่างช้าๆ เลื่อนลงมาเพียงนิดก็ผ่อนลมหายใจทิ้งอย่างอึดอัด พยายามบังคับสายตาไม่ให้ก้มลงมองความนุ่มหยุ่นที่เสียดสีอยู่กับช่วงอกกระด้าง หากใจจริงนั้นอยากสัมผัสลูบไล้ให้สาแก่ใจ หรือไม่ก็กระชากร่างนี้เข้ามาแนบชิดสำรวจต่อตัวตัวกันเลยทีเดียว

“ให้ตายสิ! ชุดบ้าอะไรวะ”

บ่นแค่นั้นกลั้นใจรูดซิปจนถึงช่วงเอวคอด เมื่อสำเร็จถึงกับผ่อนลมหายใจออกจากปากเฮือกใหญ่ วางร่างบางลงบนเตียงนอนนุ่มอีกครั้ง ตวัดผ้าห่มมาคลุมร่างเพรียวเสร็จก็ค่อยๆ สอดมือไปภายใต้ผ้าห่ม ดึงรั้งชุดเกาะอกออกอย่างช้าๆ เมื่อเจ้าเสื้อชิ้นเล็กหลุดติดมือมาได้นั่นแหละ ถึงต้องรีบเขวี้ยงลงตะกร้าถังขยะแทบไม่ทัน ไม่อนาทรเลยสักนิดว่าเจ้าของชุดเห็นมันแล้วต้องนึกเสียดายขนาดไหน เสร็จแค่นั้นก็กดปุ่มเปิดสวิตช์ให้โคมไฟใหญ่ทำงาน เบนสายตาไปมองร่างเล็ก ก่อนจะก้าวดุ่มๆ ตรงไปยังตู้เย็นหรู คว้าน้ำเย็นๆ เทใส่โถขนาดใหญ่ พร้อมฉวยผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กติดมือมาด้วย วางมันลงบนโต๊ะเล็กข้างๆ เตียง ก่อนจะนำผ้าชุบน้ำแล้วบิดหมาดๆ ซับไปตามโครงหน้าเรื่อยไปยังลำคอระหง แต่เช็ดเท่าไรกลิ่นเหล้าก็ยังคลุ้งอยู่ดี

“ฉันจะจับเธออาบน้ำดีไหมนี่”

พึมพำพร้อมพ่นลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย แต่ใบหน้าคมกลับโน้มลงมาใกล้ ปล่อยปลายจมูกคมถูไถแก้มนุ่มทั้งสองข้างราวพิสูจน์กลิ่น

“ไม่เหม็นเท่าไร...หอมชะมัด” น้ำเสียงแหบห้าวดังเบาๆ สะบัดศีรษะไล่ความรู้สึกบางอย่าง ก่อนที่จะรีบเผ่นออกจากห้องนอนตัวเองแทบไม่ทัน ถ้าหากอยู่ต่ออีกเสี้ยววินาทีเดียว มีหวังนางเมรีขี้เมาต้องได้กลายเป็นนางบำเรอชั่วข้ามคืนไปโดยปริยายแน่ และพรุ่งนี้หายนะที่แท้จริงคงมาเยือนอย่างช่วยไม่ได้