‘ต่อไปนี้จะเป็นการออกรางวัลฉลากกินแบ่งรัฐบาลรางวัลที่ 1 งวดประจำวันที่ 16 เดือน พฤษภาคม พ.ศ. 25xx เลขที่ออก…’

‘914523’

เสียงจากทีวีดิจิตอลยี่ห้อดังขนาด 32 นิ้ว ที่เปิดอยู่ในร้านอาหารตามสั่ง ดังขึ้นในเวลาเกือบ 4 โมงเย็น ขณะที่ลูกค้าหลายคนกำลังบ่นงึมงำอย่างหัวเสียที่ไม่ถูกรางวัล ก็มีคนอีกหลายคนดีใจที่ตัวเองถูกรางวัลเลขท้าย 2 ตัว ที่ออกรางวัลไปก่อนหน้านี้ มองดูแล้วช่างเป็นภาพที่ชินตาเสียจนไม่มีอะไรน่าสนใจ ถ้าไม่เพราะงวดนี้เธอเกิดเสียดายเงินจำนวน 500 บาท ที่เพิ่งซื้อลอตเตอรี่จากชายตาบอดคนหนึ่งไปเมื่อวันก่อน

ในตอนนั้นขณะที่เธอกำลังเดินซื้อของสดในตลาด เพื่อนำไปทำกับข้าวทานที่ห้องพักที่เธอเช่าไว้ ก็มีชายตาบอดคนหนึ่งเรียกให้เธอซื้อลอตเตอรี่ด้วย ระหว่างที่เธอกำลังจะปฏิเสธอยู่นั้นเขากลับดึงฉลากชุดหนึ่งออกมายัดใส่มือเธอซะอย่างนั้น ด้วยความที่คุณลุงพยายามยัดเยียดให้เหลือเกิน เธอเลยต้องจำใจหยิบเงินจำนวน 500 บาท จ่ายค่าลอตเตอรี่ชุดนั้นไป แล้ววันนี้ที่รางวัลออกก็ไม่ถูกจริงๆ ด้วย เพราะเธอจำได้ว่าเลขท้ายคือ 23 ซึ่งไม่ถูกรางวัลเลขท้าย 2 ตัว ถ้าจะให้หวังถูกรางวัลที่ 1 คงเป็นไปไม่ได้เลย เพราะขนาด 2 ตัวเธอยังไม่เคยถูก หญิงสาวไว้อาลัยให้กับเงินจำนวน 500 บาท อยู่ในใจเงียบๆ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทานข้าวให้เสร็จ เพื่อไปทำงานพาร์ทไทม์ในร้านอาหารแห่งหนึ่ง

“สวัสดีค่ะ วันนี้ลูกค้ามากันกี่ท่านค่ะ” หญิงสาวยกมือไหว้ และยิ้มแย้มทักทายลูกค้าก่อนจะสอบถามถึงจำนวนลูกค้าที่มาทานอาหารในร้านอาหารไทยแห่งนี้ที่เธอทำงานอยู่

“4 คนค่ะ”

“4 ท่านนะคะ เชิญลูกเลือกโต๊ะด้านในได้เลยค่ะ” หญิงสาวเดินนำไปที่โต๊ะ แล้วยื่นเมนูอาหารของทางร้านให้

“วันนี้มีเมนูพิเศษเป็นแกงมัสมั่นเนื้อค่ะ ไม่ทราบว่าลูกค้าจะรับไหมค่ะ” เธอแนะนำเมนูพิเศษของร้านและเมนูขายดีที่ลูกค้าชอบทานกัน แล้วหยิบกระดาษกับปากกาขึ้นมาเตรียมจดรายการอาหาร

“งั้นเอา 1 ที่ค่ะ แล้วก็เอาต้มยำกุ้งน้ำข้น และข้าวสวยหนึ่งโถค่ะ แล้วก็น้ำเปล่าไม่ใส่น้ำแข็งค่ะ พวกแกจะสั่งอะไรเพิ่มหรือเปล่า” ลูกค้าสาวหันไปถามบรรดาเพื่อนๆ ที่มาทานข้าวด้วยกัน

หญิงสาวยืนรับออเดอร์เสร็จก็เดินเอาไปส่งที่ครัว แล้วยกน้ำมาเสิร์ฟลูกค้า ก่อนจะกลับไปยืนต้อนรับลูกค้าที่หน้าร้านต่อไป บางครั้งที่ไม่มีลูกค้าเดินผ่านหน้าร้าน หญิงสาวก็จะเข้าไปช่วยพนักงานเสิร์ฟยกอาหารบ้าง หรือไม่ก็ช่วยเก็บโต๊ะที่ลูกค้าทานเสร็จแล้ว ก่อนจะกลับไปยืนทำหน้าที่ของตัวเองเหมือนเดิม

หญิงสาวทำงานจนถึง 4 ทุ่ม ก็ช่วยทุกคนเก็บร้านทำความสะอาดข้าวของจนเสร็จ เวลาก็ล่วงเลยไปอีก 1 ชั่วโมง ก็ได้เวลาเลิกงาน หลังจากที่บอกลาเพื่อนๆ พี่ๆ ที่ทำงานด้วยกันเสร็จแล้ว เธอก็นั่งรถประจำทางกลับที่พักแถวรามคำแหง

ณัฐนิชาเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 4 กำลังจะจบการศึกษาจากคณะมนุษยศาสตร์ เอกภาษาอังกฤษ ซึ่งอีกราวๆ เดือนกว่าๆ เธอก็จะจบการศึกษาแล้ว เนื่องจากเธอเป็นเด็กกำพร้า พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตตั้งแต่เธอยังเด็ก แต่ยังดีที่มีคุณน้าคอยดูแลและหาเงินส่งเสียเลี้ยงดู จนกระทั่งหญิงสาวมีอายุได้ 18 ปี เธอก็ตัดสินใจมาศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยเปิดในกรุงเทพมหานคร เพื่อที่จะได้มีเวลาหาเงินส่งเสียตัวเองเรียน เนื่องจากค่าใช้จ่ายในการเรียนมหาวิทยาลัยนั้นค่อนข้างสูง เธอจึงไม่อยากเพิ่มภาระให้กับคุณน้าที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เล็กจนโตอีกแล้ว

หญิงสาวกลับห้องด้วยความอ่อนล้า หลังจากซักเสื้อผ้า และอาบน้ำเสร็จ เธอก็ต้องมานั่งทบทวนบทเรียน และทำรายงานต่อ

ขณะที่นั่งอ่านหนังสือไปได้สักพักเธอก็อดนึกถึงลอตเตอรี่ชุดนั้นขึ้นมาไม่ได้ หญิงสาวจึงไปค้นหาอยู่ในลิ้นชักโต๊ะเครื่องแป้ง เพราะเธอจำได้ว่าซุกมันไว้ในนี้นี่น่า

ณัฐนิชาก้มลงมองหา ก่อนจะพบว่ามันติดอยู่ตรงร่องด้านในลิ้นชัก หญิงสาวจึงใช้นิ้วมือคีบดึงออกมา แล้วเปิดโน๊ตบุ๊คที่ผ่อนหมดเมื่อปีที่แล้ว เพื่อเข้าหน้าเว็บตรวจรางวัลฉลากกินแบ่งรัฐบาลที่มีอยู่หลายเว็บ หญิงสาวเลือกเว็บไซด์แรกที่แสดงผล ก่อนจะคลิกเข้าไปในเว็บไซด์ดังกล่าว แล้วกรอกตัวเลขบนลอตเตอรี่ใส่ลงในช่องว่างที่เขาทำไว้ แล้วกดตรวจสอบ รอผลไม่ถึง 2 วินาที หน้าจอปรากฏคำว่า…

ยินดีด้วยคุณถูกรางวัลที่ 1 !!

หญิงสาวนิ่งอึ้งไป 3 วินาที ก่อนจะอ่านทวนอีกครั้ง

“กรี๊ดดดดดด” เธอกรีดร้องออกมาสุดเสียงด้วยความดีใจสุดๆ ก่อนจะยกมือขึ้นปิดปากตัวเองเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเป็นเวลาตีหนึ่งกว่าๆ แล้ว

หญิงสาวมือไม้สั่น พยายามตรวจสอบอีกหลายเว็บไซด์เพื่อความแน่ใจ แล้วก็พบว่าผลที่ได้ยังคงเป็นเหมือนเดิม คือ เธอถูกรางวัลที่ 1 จำนวน 5 ใบ!!

“ทำยังไงดีๆ ต้องไปขึ้นเงินที่ไหน อะไร ยังไงเนี่ย” เธอเริ่มลนลาน ก่อนจะค้นหาว่าจะสามารถเอาลอตเตอรี่ไปขึ้นเงินได้ที่ไหน และต้องเตรียมเอกสารอะไรบ้าง

ในที่สุดความฝันของเธอก็จะเป็นจริง เธอจะนำเงินที่ได้ไปแบ่งให้น้า ก่อนจะแบ่งเงินเพื่อไปเที่ยวรอบโลก และเอาไปทำธุรกิจเล็กๆ ที่บ้านเกิด เธอจะได้มีเวลาดูแลคุณน้าด้วย

หญิงสาวลงชื่อไว้ด้านหลังลอตเตอรี่ แล้วเก็บไว้ในกระเป๋าสตางค์อย่างดี ก่อนจะหลับไปด้วยรอยยิ้มอย่างสุขใจ