มธุรดาเปิดเปลือกตาขึ้นอย่างแช่มช้า พร้อมกับความรู้สึกเจ็บปวดที่บริเวณช่วงล่างราวกับร่างกายบอบบางงามละเอียดนี้จะแหลกเป็นผุยผง

“อา” หญิงสาวครางเสียงแผ่วเบา เมื่อการขยับร่างกายของเธอทำให้ส่วนที่อ่อนไหวเจ็บแปลบปลาบขึ้นมาทันใด

หญิงสาวหลับตาแน่นราวกับจะทบทวนความทรงจำที่น่าอับอายในค่ำคืนที่ผ่านมา ความรู้สึกขมขื่นสาดซัดอยู่ภายในใจของเธอ ทำให้เธอลอบกำมือแน่นภายใต้ผ้าห่มสีครีมบนเตียงกว้าง

อ้อมแขนแข็งแรงกอดกระชับอยู่รอบเอวบอบบางของเธอ ทำให้ร่างกายงดงามแนบชิดกับแผ่นอกกว้างของผู้ชายที่เป็นราวกับฝันร้ายของเธอ

แดนดนัย อัครโยธิน คือ ชื่อของผู้ชายคนนั้น ผู้ชายที่ราวกับฝันร้ายที่ไม่มีวันตื่นของเธอ