“คุณอาเสือขา ทำไมคุณอาเสือถึงชื่อคุณอาเสือล่ะคะ เสือมันต้องดุๆไม่เหรอคะ ทำไมน้องอัยย์ไม่เห็นคุณอาเสือจะดุตรงไหนเลย” สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มในวัยสี่ขวบกระโดดขึ้นมานั่งบนตักของนักเรียนทหารชั้นปีที่หนึ่ง เขาหัวเราะกับคำถามก่อนจะตอบออกไปอย่างไม่แน่ใจนักว่ามันจะเป็นคำตอบสุดท้ายหรือเปล่า

“อาเป็นเสือใจดีไงคะ เสือใจดีจะไม่กินคน จะกินแต่สาวๆสวยๆเท่านั้น” พูดแล้วก็ทำท่าจะขย้ำสาวน้อยบนตักจนเธอหัวเราะคิกคักและหลบไปมาด้วยความสนุก

“ถ้าคุณอากินน้องอัยย์เข้าไปแล้ว คุณอาต้องแต่งงานกับน้องอัยย์ใช่ไหมคะ” คราวนี้พยัคฆ์ถึงกับหัวเราะเสียงดังเพราะความช่างคิดของเด็ก เดี๋ยวนี้เด็กรุ่นใหม่โตเร็วจนเขาตามไม่ทันกันเลยทีเดียว

“แล้วน้องอัยย์จะเป็นเจ้าสาวให้คุณอาเสือไหมล่ะคะ” เขาเล่นด้วย เพราะเด็กก็คงจะพูดไปตามประสาเด็ก

“เป็นสิคะ น้องอัยย์จะเป็นเจ้าสาวให้คุณอาเสือ” ไม่พูดเปล่า สาวน้อยไอยรินทร์ยังกระโดดลงจากตักก่อนทำท่าให้เขาก้มลงมาแล้วจุ๊บที่แก้มด้วยความเขินอาย นั่นคงจะเป็นการยืนยันคำมั่นสัญญาของเด็กน้อย เขาจึงจุ๊บที่แก้มยุ้ยเป็นการตอบแทนเช่นกัน