หากคำว่า ความสุข ในความคิดของใครหลายๆคน คือ การที่ได้มีโอกาสใกล้ชิดอยู่เคียงข้างกับบุคคลอันเป็นที่รัก คอยร่วมทุกข์ร่วมสุข พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับความผิดหวัง และยิ้มรับกับความสมหวังอย่างอิ่มเอมใจด้วยกัน....ฉันคงไม่มีโอกาสที่จะรับรู้ถึงความรู้สึกนั้นเลย

หากใครที่ตอนนี้กำลังโทษโชคชะตาฟ้าดินที่กลั่นแกล้งให้เขาหรือเธอมีอันต้องอยู่ห่างไกลจากคนที่ตัวเองรักอย่างไม่ลืมหูลืมตา ถ้าพวกเขาเหล่านั้นเป็นฉันแล้วละก็ ใจของพวกเขาคงจะสลายไปนานแสนนานแล้ว

สิ่งที่พวกคุณกำลังอ่านอยู่ในขณะนี้ มันคือ สมุดบันทึกที่บันทึกถึงเรื่องราวความรักที่มหัศจรรย์ที่สุดเท่าที่ชีวิตของผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่งจะมีได้..แน่นอนบันทึกเล่มนี้เป็นสิ่งที่ฉันรัก และหวงแหนมากที่สุด หากมีคนพบเห็นมันเข้าคงจะพากันประหลาดใจเป็นแน่แท้ว่า ทำไมฉันถึงได้หวงมันมากนัก แต่น่าเสียดาย ฉันไม่อาจที่จะเอื้อนเอ่ยบอกกล่าวถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันให้พวกเขาฟังได้ ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะไม่เชื่อแต่เป็นเพราะความเชื่อจากพวกเขาไม่ได้ใช้ใจ และจิตวิญญาณในการที่จะยอมรับความเชื่อที่เกิดขึ้นมานั้นอย่างเต็มหัวใจ แต่มีเพียงสิ่งเดียวที่ฉันสามารถบอกได้อย่างเต็มปาก นั่นก็คือ เมื่อใดที่หน้ากระดาษแผ่นสุดท้ายของบันทึกเล่มนี้หมดลง...ใจของฉันมันคงจะรู้สึกเย็นเยียบเหน็บหนาว และชาชินจนกระทั่งอ่อนแรงและสลายไปในที่สุด สิ่งที่เหลือก็คงจะเป็นเพียงแค่ร่างกายที่ไร้ซึ่งวิญญาณ.