บ่วงนางบำเรอ โดย ดีแลน

“เอาไปสิ ซื้อแต่ของที่มีประโยชน์กินหน่อยก็แล้วกัน เผื่อเด็กในท้องของเธอเป็นลูกฉันจริง ๆ เกิดมาจะได้ไม่กลายเป็นเด็กขาดสารอาหาร”

“ไม่เป็นไรค่ะ เงินที่แป้งยังพอมี ต่อให้ไม่บอก แป้งก็รู้ว่าคนท้องควรทานแต่อาหารที่มีประโยชน์” เธอพูดด้วยความน้อยใจ

“ฉันให้ก็รับ ๆ ไปสิ หรือว่าสำหรับเธอ ก่อนรับเงินจากผู้ชายจะต้องเอาตัวเข้าแลกก่อน”

เขาสาดคำพูดเจ็บ ๆ ใส่ แต่ไปรมาก็กัดฟันทนทำเป็นไม่ได้ยิน ก้มลงหยิบผ้าในตะกร้าขึ้นมาตากต่อ อัศวินมองด้วยความหงุดหงิดที่เธอไม่พูดอะไรโต้ตอบ เลยกระชากแขนเล็กมาบีบแรง ๆ

“โอ๊ย! แป้งเจ็บนะคะ” เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขา อัศวินยอมปล่อยแต่ก็ปล่อยแบบสะบัดแรง ๆ จนแขนของเธอแกว่งไปด้านหลัง

“บอกให้รับเงินนี่ไปซะ อยากกินอะไรก็ออกไปซื้อ” เขาย้ำอีกครั้งแต่เธอยังทำเฉยไม่ยอมเอื้อมมือออกไปรับเงิน จนทำให้เขาเริ่มโกรธ

“ต้องให้ฉันทำอะไรเธอก่อนสินะ ถึงจะยอมรับเงินนี่” พูดจบก็กระชากร่างบางเข้ามาใกล้ บดจูบลงบนริมฝีปากอิ่มสวยอมชมพู ไปรมาตกใจมากแต่พอตั้งสติได้ก็ใช้มือทุบตีเขาพร้อมผลักออกแรง ๆ ทำเอาคนที่ไม่ได้ตั้งตัวต้องเซไปอย่างคนเสียหลัก

อัศวินใช้หลังมือเช็ดปากของตัวเองราวกับรังเกียจ ไปรมามองเขาด้วยแววตาไม่เข้าใจว่ารังเกียจแล้วทำไมถึงจูบ

“หึ อย่าคิดว่าฉันจะพิศวาสเธอนะ” เขาก้าวเข้าไปใกล้แล้วยัดเงินใส่คอเสื้อตอนที่เธอไม่ทันตั้งตัว

“นี่เงินค่าที่ฉันจูบเธอ ทีนี้เธอคงไม่ปฏิเสธเงินของฉันแล้วสินะ อ้อ...แล้วตอนเย็นก็ห้ามเข้าไปเดินเพ่นพ่านในตึกใหญ่ล่ะ เพราะคนรักของฉันจะมาทานข้าว” พูดพลางมองด้วยสายตาดูถูก แสยะยิ้มร้ายก่อนหันหลังให้แล้วเดินจากไป

...เขามีคนรักแล้วงั้นหรือ แล้วเธอกับลูกล่ะ

-------------------------------

“ในเมื่อเธอยังเล่นละครตบตาฉันได้ แล้วทำไมจะทำกับเธอบ้างไม่ได้ล่ะ ฉันไม่เคยรัก และไม่คิดจะยอมรับผู้หญิงอย่างเธอ บางที...เด็กในท้องอาจไม่ใช่ลูกของฉัน เพราะเธอมันมั่วผู้ชายไม่เลือกหน้า ขอแค่เงินถึงเป็นพอ ผู้หญิงหน้าเงิน ไปจากชีวิตของฉันซะ ฉันเกลียดเธอ!”

“ฉันต้องทำยังไง คุณถึงจะเชื่อว่าเด็กในท้องคือลูกของคุณ แล้วเรื่องเมื่อคืนก็ไม่ได้โกหกเลย ฮือ...เมื่อไหร่คุณจะเลิกเกลียดฉัน ฮือ...”

“วันที่เธอตายมั้ง ฉันถึงจะเลิกเกลียดผู้หญิงอย่างเธอ หรือถ้าอยากให้เลิกเกลียดวันนี้ เธอก็รีบไปตายซะเลยสิ”

“คนใจร้าย ฮือๆ ทำไมคุณถึงพูดกับฉันแบบนี้คะ” หญิงสาวเจ็บปวดจนแทบอยากไปตายให้สมใจเขา แต่จิตสำนึกของคนที่กำลังจะได้เป็นแม่คน ทำให้เธอหยุดคิดบ้า ๆ แบบนั้น ไม่มีวันที่เธอจะคิดสั้นแล้วพาอีกหนึ่งชีวิตในท้องตายไปพร้อมกับเธอ ลูกของเธอต้องได้คลอดออกมาลืมตาดูโลก!

“ผู้หญิงเลว! จะไปที่ไหนก็ไป อย่าคิดจะเอาเรื่องลูกมาอ้อนวอนเพื่อที่จะได้อยู่บ้านหลังนี้ต่อ ฟังแล้วก็จำใส่สมองของเธอไว้ สมมติว่าเด็กในท้องคือลูกของฉันจริง ฉันก็ไม่ต้องการลูกที่เกิดจากผู้หญิงอย่างเธอ! แต่ไม่ต้องห่วง...” ชายหนุ่มควักเอาเช็คเงินสดที่เซ็นไว้เรียบร้อยออกมาถือ เข้าไปกระชากข้อมือของเธอแล้วยัดเช็คเงินสดให้

“ฉันให้เธอได้มากสุดก็เท่านี้แหละ ออกไปจากชีวิตของฉันแล้วก็อย่าเสนอหน้ากลับมาที่นี่อีกเด็ดขาด!”

แนะนำตัวละคร

อัศวิน เวชานุวัฒน์ / วินนี่ อายุ 31 ปี ชายหนุ่มผู้จงเกลียดจงชังไปรมา เพราะเธอเคยทำภรรยาเพื่อนรักของเขาตกบันไดจนแท้งลูก ในสายตาของเขา ไปรมาก็แค่ผู้หญิงเลวคนหนึ่งที่อยากจับผู้ชายรวย ๆ เพราะหวังสบายทางลัด

ไปรมา / แป้ง อายุ 24 ปี หญิงสาวผู้มีอดีต ต้องการเริ่มต้นชีวิตใหม่กับผู้ชายที่เป็นพ่อของลูก แต่เขากลับรังเกียจและคอยแต่จะขับไสไล่ส่งเธอไปจากชีวิต

ไปรยา / ปูน แฝดน้องของไปรมา เป็นคนดี รักความถูกต้อง ไม่ทะเยอทยานเหมือนแฝดพี่ รักพี่สาวมาก

เตวิชญ์ เวชานุวัฒน์ / เต้ อายุ 28 ปี น้องชายต่างมารดาของอัศวิน นิสัยเจ้าชู้ เห็นผู้หญิงเป็นแค่สิ่งของ

อรอุมา เวชานุวัฒน์ / อร อายุ 27 ปี อดีตคนรักของอัศวินที่อยากกลับมาคืนดี เขาจึงจ้างเธอจดทะเบียนสมรสและย้ายเข้าบ้านในฐานะภรรยา

น้ำตาล อายุ 23 ปี หลานสาวแม่ครัว ยอมเป็นผู้หญิงลับ ๆ ของเตวิชญ์เพราะความรัก

มาฆะ / เมฆ อายุ 29 ปี ชายหนุ่มผู้สูญเสียความจำ เป็นคนขับรถส่วนตัวของอัศวิน แท้จริงแล้วเขาคือทายาทมหาเศรษฐีตระกูลดังที่หายสาปสูญจากอุบัติเหตุ

พศิน / ศีล อายุ 34 ปี พ่อหม้ายลูกติด