เธอ “ปั้นหยา” คน(ไม่)ใสซื่อถูกคนหื่นแบบเขา “พระนาย” ล่อลวงไปปู้ยี่ปู้ยำ แต่ด้วยไม่อยากผูกมัดปัญหา เธอจึงตัดสินใจที่จะหนีถอยอออกมาจากหลุมพรางนั้น แต่!! ยิ่งไกลเท่าไหร่ก็เหมือนยิ่งใกล้มากขึ้นเท่านั้น เหตุการณ์คืนนั้นจะนำพามาซึ่ง...

“คุณเข้ามาได้ยังไง” ดวงตากลมโตจ้องมองไปยังบุรุษหนุ่มที่ใส่สูทสีเลือดหมู นั่งเล่นโทรศัพท์อย่างสบายใจ ราวกับว่าไม่ได้ยินเสียงของเธอยังไงยังงั้น แต่สายของเขาก็ไม่ได้หลุดจากขาอ่อนของเธอเลยสักนิด ไอ้บ้า!! เธอสบถในใจก่อนที่จะ

ร่างสูงควานหาร่างเล็กที่เตียง แต่ควานหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ จึงต้องลืมตาขึ้นมาพบกับความว่างเปล่า ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนปล่อยให้เขาเปลี่ยวเปล่าอยู่บนเตียงแบบนี้ พวกหล่อนจ้องแต่จะได้นอนค้างคืนกับเขา “ยัยเด็กปีศาจ!!” ในกระจกสะท้อนใบหน้าหล่อเหลาที่ถูกเขียนคำด่าไว้มากมาย