มีคำล่ำลือว่าที่นครฉางอันมีสาวงามมากถึงเจ็ดนาง ความงามของพวกนางทั้งเจ็ดเทียบเท่าเทพธิดาทั้งเจ็ดขององค์เง็กเซียนฮ่องเต้ ทว่าความงามของ ลู่ซือซือ ก็มิได้ช่วยให้นางสุขสบายแบบพี่สาวทั้งหกเลย เหตุเพราะโชคชะตาเล่นตลก สวรรค์กลั่นแกล้ง ชะตาดอกท้อเป็นพิษ

นางต้องเป็นเจ้าสาวของ จางหยางหลง ชายหนุ่มรูปงามผู้ทรงเสน่ห์สิ

แต่เพราะโชคชะตากลั่นแกล้ง ความจำเป็นบีบบังคับให้นางต้องแต่งงานกับ จางหยางสือ ชายรูปงามที่ไม่สมประกอบด้วยความจำใจ!

สวรรค์! คนไม่เคยพบหน้ากันมาก่อนเลย

พอมาถึง นางก็ถูกสลับตัวเจ้าบ่าว ซ้ำยังส่งตัวให้เข้าหอกับเขา คนไม่ได้รักกัน จะนอนร่วมเตียงกันได้อย่างไร

“ท่านพี่ยิ้มอะไร” หญิงสาวแกล้งทำหน้าดุ นางชักไม่ชอบใจสายตาที่เขามองนางแล้วล่ะสิ ใช่ว่านางรังเกียจเขา แต่ระยะหลังที่เขามองนาง สายตาของเขาเปลี่ยนไปจากเดิมนัก มันทำให้นางรู้สึกขัดเขินทุกครั้งไป

“ข้าเพียงแต่สงสัย”

“สงสัย... สงสัยอะไรคะ” หญิงสาวทำหน้าสงสัย

“หากข้านอนร่วมเตียงกับเจ้าแล้ว เออ... เราจะมีลูกด้วยกันไหม”

“หา!” หญิงสาวทำตาโตมองเขาอย่างตกตะลึง ไม่คิดว่าเขาจะมีความคิดแบบนี้อยู่ในหัว

“ข้า... ข้าแค่สงสัยน่ะ”

พอได้ยินเขาอ้อมแอ้มบอกมาเช่นนี้ ซือซือก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่ง

“ท่านพี่จะถามไปทำไม”

“ข้า...” หยางสืออึกอัก แต่เขาก็ยังมองหน้าหญิงสาวชนิดไม่ละสายตา “ข้าแค่อยากมีลูกกับเจ้า”

เขาอยากมีลูกกับนาง!!! แต่นางอยากหย่า

แล้ววิวาห์ดอกท้อของนางก็เริ่มต้นขึ้น...