“กาแฟค่ะ” หญิงสาววางแก้วกาแฟลงตรงหน้าชายหนุ่มแล้วยืนยิ้มรอ

“มีอะไรหรือเปล่า” ธันน์ถามพลางปิดหนังสือพิมพ์ในมือ พับและวางมันลงบนโต๊ะ ก่อนจะยกกาแฟขึ้นดื่มระหว่างรอคำตอบจากคนที่ยืนนิ่งไม่ยอมขยับไปไหน

“อร่อยกว่าปกติไหมคะ”

ได้ยินคำถามธันน์ถึงกับขมวดคิ้วมุ่น เงยหน้ามองคนที่จ้องหน้าเขาด้วยสายตาเป็นประกาย หรือนี่คือเหตุผลที่หญิงสาวยังรอไม่ไปไหน “ก็นิดหน่อย” เชื่อว่านางเตือนใจคงสอนมาแหละ จะตอบว่ารสชาติปกติก็กะไรอยู่ เลยแบ่งรับแบ่งสู้ให้มีกำลังใจ

“ว่าแล้วเชียว เพราะในกาแฟถ้วยนั้นมันเต็มไปด้วยความรักของลดาที่มีต่ออายังไงคะ ชงตามสูตรที่ป้าแต๋วบอกเปะๆ แต่ก็ถูกบอกว่าอร่อยกว่าปกตินิดหน่อย ดีใจมากค่ะ” พูดจบหญิงสาวก็หมุนตัวเดินฮัมเพลงกลับเข้าไปในห้องครัวอย่างอารมณ์ดี ผิดกับธันน์ที่ถึงกับสำลักกาแฟที่เต็มไปด้วยความรัก

“ไม่น่าเลย” ชายหนุ่มส่ายศีรษะพลางหัวเราะ ก่อนจะยกมือปิดปากกลั้นยิ้มเมื่อลดาเดินกลับออกมาพร้อมกับชามข้าวต้ม

“มาแล้วค่ะ ข้าวต้มแห่งรัก”

“เรากำลังเล่นอะไรอยู่เนี่ย” ธันน์ถามหญิงสาวที่กำลังถอดผ้ากันเปื้อนพาดไว้ที่พนักเก้าอี้ แล้วนั่งลงคนข้าวต้มในชามของตัวเอง

“ใครเล่นคะ ลดาจริงจังค่ะ จากนี้ไปลดาจะทำอาหารให้อาธันน์กินทุกมื้อ อยากจะกินอะไรบอกได้นะคะ ลดาจะทำให้กินเอง”

----------------------------------------------

รูปแบบ E-book มีให้โหลดกันแล้วนะคะที่เวบ MEB

และเตรียมพบอีกหนึ่งเรื่องในซีรีส์...(ยังคิดชื่อซีรีส์ไม่ออกค่ะ นิยายในซีรีส์นี้จะเป็นแนว โคแก่กินหญ้าอ่อนทั้งหมดค่ะ) ในชื่อเรื่อง "ไม่น่า (หลง) รักเลย" เร็วๆ นี้เหมือนกันค่า