“เกิดอะไรขึ้นกับนางอย่างนั้นเหรอ” ไท่หลงคาดเดาเสียงราบเรียบ เขาจะแสดงความกังวลให้พวกนี้เห็นไม่ได้ แม้สังหรณ์ใจมากว่าจะต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับนาง เพราะท่าทางของฮูหยินหวงนั้นฟ้องชัดเจน

“เกิดอะไรขึ้นเหรอฮูหยิน” หวงอี้จับมือภรรยาที่เอาแต่อึกๆ อักๆ ไม่ยอมตอบคำถามของอ๋องหนุ่ม

“เนตรเจ้าค่ะท่านพี่ นางวิ่งออกไปจากห้องแล้วกระโดดลงไปในบ่อน้ำ ตอนนี้พวกบ่าวกำลังช่วยกันงมหานางอยู่เจ้าค่ะ”

หวงอี้ลุกพรวดจากที่นั่ง และอาการของเขานั้นเองที่ฉุดสติของไท่หลงให้ข่มจิตข่มใจ ทนวางท่าอย่างสงบ

“ข้าชักไม่อยากเชื่อคำพูดของฮูหยินแล้วสิ” ผู้ครองแคว้นไท่แสดงความไม่พอใจออกทางน้ำเสียงที่ห้วนกระด้างขึ้น มองสามีภรรยาผมสีดอกเลาด้วยแววตาลุ่มลึกไร้อารมณ์ “ถ้าข้าไม่ได้เจอนางในสภาพที่ยังมีลมหายใจ ท่านทั้งสองเตรียมตัวเป็นอริกับข้าได้เลย” ข้าเอาเจ้าตายคนแรกแน่หวงอี้ โทษที่เจ้ากล้าคิดฆ่าข้า และโทษที่เจ้าหักหาญน้ำใจนาง ข้าจะคิดทบต้นทบดอกคืนให้เจ้าอย่างสาสม