คำนำจากผู้เขียน

ผมรู้สึกอับจนปัญญายิ่งนัก ที่จะเขียนคำนำเพื่อกระตุ้นเร้าคนที่หัวใจของเขาไร้รักให้เกิดเสน่หาที่จะอ่านบทกวีเกี่ยวกับความรัก และแม้ผมจะสามารถทำให้เขาหยิบมันขึ้นอ่านได้ ก็คงจะไม่เป็นประโยชน์สักเท่าไรนัก เพราะเขาก็คงจะเพียงอ่านมันเพื่อค้นเอาแค่คำตอบของ “รัก” มากกว่าที่จะรู้สึกลึกซึ้งดื่มดิ่งลงในมิติต่างๆ ของรัก…ที่มีพลังและคุณค่าต่อชีวิต

ในขณะเดียวกันสำหรับคนที่หัวใจของเขาไม่แล้งรัก ผมก็คิดว่าผมคงจะไม่สามารถเสกสรรคำนำใดๆ ให้เกิดความกระหายใคร่อ่านแก่เขาได้ดีเท่าพลังกระตุ้นของรักที่มีอยู่ในหัวใจของเขานั้นเอง

คุณล่ะ, มีรักอยู่ในหัวใจหรือมีหัวใจอยู่ในรักหรือเปล่า ถ้ามี, ก็ให้ “รัก” ของคุณนั่นแหละเป็นคำนำนำคุณไปสู่ “รักนั้น…” สิครับ

ศิวกานท์ ปทุมสูติ