ทริปท่องเที่ยวแรกหลังเรียนจบ จึงทำให้มินตราควงแขนเพื่อนสนิทเพื่อพักผ่อนที่เกาะส่วนตัวของผู้เป็นอาหนุ่ม แต่ใครจะไปรู้เล่าว่าทริปนี้เธอไม่ได้เพียงแค่ท่องเที่ยวทะเลแสนงามเท่านั้น แต่ยังได้ท่องเที่ยวไปในดินแดนสวรรค์ที่พาเธอก้าวล่วงเข้าสู่ชีวิตของวัยสาวอย่างแท้จริง ที่ทำให้เธอหลงรัก...เสียจนหัวปักหัวปำ

+++++++++++++++++

"คุณอานี่ล่ะก็" คนถูกชมซึ่งหน้าเขินแดงหน้าอาย ถูกรั้งเข้าไปกอดเอวหลวมไว้อย่างหวงแหนก่อนที่บั้นท้ายหนาจะหย่อนนั่งลงบนเตียงนอนนุ่มขนาดกะทัดรัดเหมาะสำหรับสาวน้อยแต่คงจะเล็กไปถนัดสำหรับคนตัวโต ชายหนุ่มทำหน้าดุ วางแก้วน้ำลงบนโต๊ะข้างหัวเตียง ดึงให้ร่างน้อยนั้นนั่งลงบนหน้าตักกว้างแล้วบิดจมูกเชิดน้อยๆเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว

"ตอนนี้ฉันไม่ได้เป็นคุณอาของหนูแล้วนะหนูมิน ฉันเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฏหมาย เลิกเรียกฉันว่าคุณอาสักที ฉันไม่ได้แก่กว่าหนูสักเท่าไหร่เลยนะจ๊ะคนดี" ก็แค่รอบเดียวกับอีกไม่กี่ปี ท้ายประโยคนั้นชายหนุ่มไม่ได้พูดออกไปให้รู้สึกเหมือนถูกแทงใจดำเพราะเรื่องช่องว่างระหว่างวัยนั้นเป็นปัญหาใหญ่สำหรับเขาอยู่ไม่น้อย

"แล้วคุณอาจะให้เรียกว่าอะไรล่ะคะ"

เธอหลบมือใหญ่เป็นพัลวัน ปัดป้องไม่ให้เล่นกับจมูก ปากก็พร้อมจะงับหลังมือใหญ่ทันทีที่มันบิดปลายจมูกของเธออีกครั้ง

"ผัวขาสิคะ"

"บ้า!" เสียงร้องอย่างตกใจนั้นจริงจัง หลบตาคมกล้าวูบ "ใครเขาจะเรียกแบบนั้นกัน"

"ฮันนี่ก็ได้" คนแก่กว่ายังต่อรอง

"ไม่เอา"

"ที่รัก"

"ไม่ดีค่ะ" สาวน้อยยังไม่ยอมตกลง

"สามี"

"ไม่ชอบค่ะ"

นั่นก็ไม่เอา.... นี่ก็ไม่ดี ธนเทพจนใจถอนหายใจยาว มีเมียเด็กนี่มันทั้งดีและไม่ดีแบบนี้นี่เอง ต้องคอยตามใจ ไอ้เขาก็เป็นประเภทวัวแก่กินหญ้าอ่อนจะตัดใจไม่อ่อนข้อให้ก็ทำไม่ลง

"แล้วหนูจะเรียกอะไรล่ะคะ แต่เรียกคุณอาน่ะไม่เอาแล้วนะคะ เดี๋ยวลูกสับสนหมด ไหนพ่อไหนอา"

"ก็คุณเทพนี่แหล่ะค่ะ ไม่ต้องประดิดประดอยอะไรมากมาย" หญิงสาวสรุป ฟังดูสนิทสนม เป็นทางการ ใครได้ยินก็ไม่หมั่นไส้แต่คนฟังโวยวาย

"บ้าสิ... ใครเรียกผัวว่าคุณบ้าง ไม่รู้แหล่ะอยู่ต่อหน้าคนอื่นจะเรียกอะไรก็เรียกไปแต่อยู่สองคนต้องเรียกที่รัก เข้าใจมั้ย ห้ามหือ ห้ามปฏิเสธไม่งั้นจับกินตับแน่"