*ทำความเข้าใจก่อนจ้า

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสมมติ ฉากและตัวละครเป็นบุคคลสมมติไม่มีตัวตนจริงใจประวัติศาสตร์ ผู้เขียนเพียงต้องการใช้บรรยากาศสังคมสมัยโชซอนเป็นฉากเพียงเท่านั้น เรื่องราวที่เกิดขึ้นเป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียน ไม่ใช่เรื่องจริง โปรดอ่านอย่างสบายใจ ไม่ต้องคำนึงถึงอะไร แล้วปล่อยใจไปกับนิยายเรื่องนี้กันจ้า

...จากไรท์

* โปรย...

รวิญดาถูกชายคนรักบอกเลิก ด้วยเหตุผลที่ว่า 'ไม่ได้ชอบผู้หญิง' แล้ว... เธอเสียใจหนักมากเดินโซซัดโซเซเรื่อยเปลื่อยไร้จุดหมายมาหยุดอยู่ที่ป้ายรถเมล์ รถเมล์คันหนึ่งแล่นมาจอดเบื้องหน้า ราวกับมีบางสิ่งใดดลใจ สาวร่างอ้วนก้าวขึ้นรถทันที ทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่ทางกลับบ้าน

บนรถเมล์ก็ไม่มีผู้ใดนอกจากเธอ แถมคนขับรถยังดูลึกลับพิกล ...

รถเมล์เคลื่อนที่มาเรื่อย ๆ เป็นปกติ กระทั่งถึงกลางสะพาน คนขับตะโกนขึ้นว่า

"ผมบังคับรถไม่ได้ !"

ไม่กี่อึดใจต่อมารถก็พุ่งชนขอบสะพานอย่างแรง จนทะลุตกลงสู่พื้นถนนด้านล่างอย่างรวดเร็ว รวิญดากรีดร้องโหยหวน ไม่นานเสียงของเธอก็หายไปพร้อมกับเปลวเพลิงที่ลุกไหม้ขึ้นอย่างรวดเร็ว

... สติของเธอหลุดหาย วิญญาณล่องลอยออกจากร่าง และเดินทางเข้าสู่ห้วงอุโมงค์มืดทึบ ความสลับซับซ้อนของมิติกาลเวลานำพาเธอกลับสู่สมัยโชชอน เธอฟื้นขึ้นมาในร่างของนางในผู้น่าสงสารคนหนึ่ง ! ...

หะ ! อะไรนะ ! นางในฝ่ายซักล้าง ... !

กรี๊ดดดดด ! ใครก็ได้ช่วยที ชั้นเกลียดการซักผ้า !

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

#ฝากติดตามด้วยนะเจ้าคะ อยากกลับมาเขียนเรื่องนี้ต่อให้จบ ไม่รู้จะทำได้ไหม แต่ก็จะลองก่อนค่ะ ... #ก้อนกรวดในจักรวาล