“ถ้าคุณหนึ่งเกลียดมะลิมากขนาดนี้ คุณหนึ่งจะไม่ให้มะลิผ่านงานก็ได้นะคะ”

“นี่เธอไม่สนใจคะแนนตัวเองเลยใช่ไหม เธอสนใจแต่จะมายั่วยวนผู้ชายใช่ไหม”

“แล้วแต่คุณหนึ่งจะคิดเถอะค่ะ” แม้ว่าเธอจะแอบมองพินิจอยู่บ่อยๆ หลงใหลในความหล่อเหลาอย่างที่เขาว่าให้จริงๆ แต่สิ่งหนึ่งความจริงแล้วพินิจไม่สามารถแทนที่คนๆ นั้นได้

“งั้นฉันจะคิดว่าเธอจงใจมายั่วให้ฉันล่อ ผู้ชายอย่างฉันไม่เคยปล่อยให้ตุ๊กตาเคลือบแก้วหลุดมือซะด้วยสิ”

มะลิลาหลับตาลงอีกครั้งเมื่อริมฝีปากของเขาจาบจ้วงดูดกลืนเต้านมของเธอ เขากำลังคุกคามทางเพศ กำลังทำสิ่งที่เธอหวาดกลัวจนตัวสั่นเหมือนลูกนกตกน้ำ ทว่ามะลิลากลับนอนสั่นนิ่งๆ ทั้งที่หัวใจเต้นกระหน่ำโครมครามอยู่ในอก บีบคั้นอารมณ์และความรู้สึกทั้งน้ำตาและลมหายใจก็แทบจะขาดรอน

ยอดอกข้างขวาของเธอคงแดงช้ำเพราะตอนนี้มันเจ็บแปลบไปหมด เขาทั้งดูดทั้งกัดและใช้ปลายลิ้นสากๆ ชื้นๆ ลากเลียไปทั่วก้อนเนื้อนุ่มหยุ่นจนรู้สึกได้ว่ามันเปียกและเย็นวาบ เธอกัดริมฝีปากตัวเองจนเจ็บจนชา กัดแล้วปล่อยให้ความชามันหายค่อยกัดใหม่ จนรับรู้รสชาติเค็มปร่าของเลือดตัวเอง เธออดทนอดกลั้นทั้งๆ ที่ปลายเท้าจิกเกร็ง สองมือกำแน่นจนข้อแข็ง