บ้านที่จันทาอยู่ เคยเป็นของครอบครัวมาก่อน จนกระทั้งปู่และตาของเธอทำธุรกิจผิดพลาด จากชนชั้นสูงต้องตกต่ำกว่าพวกชั้นต่ำ กลายเป็นครอบครัวทาส เพื่อนสนิทของพ่อแม่ที่เป็นทายาทธุรกิจ ก็เลยให้ครอบครัวยึดกิจการทั้งหมดของปูและตาของเธอ ใช้สิทธิ์ชนชั้นสูงจับแยกครอบครัวเธอทั้งหมดออกไป เหลือเก็บไว้แต่พ่อกับแม่เธอเอาไว้เป็นทาสและใช้งาน แต่กฏของทาส ลูกของทาสเหล่านั้นไม่จำเป็นต้องเป็นทาส หากทาสพ่อและทาสแม่อยากให้ลูกได้โตขึ้นมาตัดสินใจเอง แต่ทั้งนี้ก็ขึ้นกับว่าเจ้านายแต่ละคนที่ดูแลทาสจะอนุญาตหรือไม่ ซึ่งเหล่าชนชั้นสูงยึดถือกฏนี้อย่างเครงครัดเพื่อให้ทาสได้ก้าวขึ้นมามีชีวิตที่ดีขึ้นบ้าง

แต่เมื่อเด็กสาวมองพ่อแม่ที่เป็นทาสในตอนนี้รวมทั้งความรู้สึกบางอย่างในหัวใจเรียกร้องให้เธอเป็นอย่างสายเลือดของเธอ เธออยากมีชีวิตและอยู่อย่างพ่อแม่เธอ ความอั้นอันในใจต่อสภาพสังคมและตัวตน มันเรียกร้องให้เธอเป็นอย่างที่พ่อแม่เธอเป็น

“เดี๋ยวพ่อจะลองโทรหาเจ้าของดูนะ ว่าท่านจะรับลูกไปฝึกเป็นทาสไหม?” ผู้เป็นพ่อกล่าวพร้อมกับลุกขึ้นออกไปโทรศัพท์หาเจ้าของนอกห้อง พ่อและแม่เธอไม่ได้เรียกว่าเจ้านายแต่เรียกว่าเจ้าของงั้นเหรอ? ซักพักก็เดินกลับเข้ามา