ebookวางจำหน่ายแล้วที่ (Meb)

----------------------------------

คำโปรย...

"เมื่อกี้คุณบอกว่าคุณชื่ออะไรนะคะ..."
เดือนไหมกลืนก้อนแข็งๆลงในคอ กะพริบตาถี่ยิบสะกดกั้นไม่ให้น้ำตาเธอไหล ร่างงามถอยมานั่งอีกฝั่ง สมมุติถ้าเขาไม่ใช่คุณปราณของเธอจริง เขาก็ถือว่าเป็นผู้ชายที่ไม่น่าไว้วางใจคนหนึ่ง
"ปริญ...ฉันชื่อว่าปริญ วิโรจน์สินธิ์...แล้วก็ไม่ได้ความจำเสื่อมอย่างที่เธอเข้าใจด้วย"
ครั้นพออารมณ์พิศวาสมอดดับ อารมณ์คนขี้หงุดหงิดก็แทรกซึมเข้ามาแทน นอกเหนือสิ่งอื่นใดนั้น...ปริญรู้สึกขวางหูขวางตากับไอ้คนที่ชื่อ ปราณ อะไรนั่นแปลกๆ
เขาหรี่ตามองผู้หญิงในฝันแล้วเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น
ดูเจ้าหล่อนทำหน้าเข้าสิ...อย่างกับคนกินยาขมปี๋เพียงแค่รู้ว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายที่เจ้าหล่อนเรียกหา
ปริญรู้สึกคันยิบๆ ก่อเกิดอารมณ์หมั่นไส้ปนอิจฉาหน่อยๆ
ที่แน่ๆ เขาต้องมีดีกว่าไอ้หมอนั่นสิน่า อย่างน้อยๆก็ตรงความเป็นตัวตน...มันต้องมีความแตกต่าง ไม่เท่ากัน
ดังนั้นปริญจึงตั้งใจหันตัวมาทางหญิงสาวที่คิดว่าอยู่ในฝัน จงใจถ่างขาออกกว้างแอ่นสะโพกอวดอ้าง
เดือนไหมไม่คิดสนใจในสิ่งที่ปริญตั้งใจคิดจะโอ้อวดสักนิด ตอนนี้เธอตกอยู่ในอารมณ์สับสนงุนงงกับเรื่องที่เกิดขึ้นซะมากกว่า
ทำเอาคนคนตั้งใจอยากจะโชว์ของดี ริมฝีปากกระตุก คลื่นพายุอารมณ์ร้ายพัดกระหน่ำ เปลี่ยนจากชายฉกรรจ์อกสามศอก กลายเป็นเด็กชายได้ชั่วพริบตาเดียว...
"ฝันอยู่ไม่ใช่เหรอ เสร็จแล้วจะไปไหนก็รีบไปเลยไป๊..ฉันก็จะตื่นเต็มตาแล้วเหมือนกัน...เดี๋ยวจะต้องขับรถไปหาแฟน..." จงใจอวดคำว่าแฟน แต่ก็นั่นแหละ เดือนไหมจับใจความได้เพียงแค่เรื่องความฝัน
"ฝันอยู่หรือคะ?..."
อา...หรือว่าเธอกำลังเผชิญหน้ากับคนสติไม่ดีเข้าให้แล้ว
"ก็ฝันน่ะสิ...ถ้าไม่ฝัน ไม่มีทางที่ฉันจะยอมนอนกับเธอหลอกนะ เพราะฉันรักลิตามาก ไม่มีวันที่ฉันจะทำเรื่องระยำนี้กับเธอเด็ดขาด"
ปริญยังส่งเสียงยืนยัน เขาหันหน้ามายืนเท้าสะเอว แอ่นสะโพกหมายให้สาวเจ้าตะลึงตะลาน เดือนไหมผงะถอยหลัง
ทั้งบ้า ทั้งโรคจิตด้วยหรือนี่...
ปริญเห็นท่าทางนั้นกลับเข้าใจไปอีกทางว่าเดือนไหมคงช็อกกับเรือนร่างกำยำแข็งแกร่งของตน
ยังไงล่ะ...เห็นหรือยังในความน่าสะพรึงกลัวของเขา
ชายหนุ่มสาวเท้าเดินมาใกล้สาวเจ้ามากขึ้น หมายจะข่มให้ถึงที่สุด
คอยดูเถอะ...ยังจะเรียกหาไอ้ปราณอะไรนั่นอีกไหม?
เดือนไหมที่มีความคิดไม่ไว้วางใจชายหนุ่มตรงหน้าเป็นทุนเดิม เธอหาจังหวะเหมาะเจาะ ก่อนจะลุกพรวดขึ้นจากเตียง ลงมือทำในสิ่งที่ปริญเองก็ตั้งตัวไม่ทัน...
เพลี๊ยะ!
----------------------------------------------------------------------------------