เรื่องนี้เกิดจากการหยิบนิยาย ล่าหัวใจเจ้าทะเลทราย ที่ได้ตีพิมพ์เป็นรูปเล่มมาอ่านอีกครั้ง นัก(อยาก)เขียนนามปากกา เทียรดา จึงมีไฟในการแต่งนิยายคุโชนขึ้นมาทันที จินตนาการโลดแล่น ศรีสิรินทร์สาวน้อยจากประเทศไทยจึงมีชีวิต โลดแล่นออกจากจินตนาการ เมื่อเจ้าหญิงพระชายาได้ร่วมแข่งแรลลี่ทะเลทรายกับราชองครักษ์ฮารูน เจ้าหญิงกำมะลอไปเที่ยวชมเทศการชนอูฐสุดระทึก แล้วต้องตกกระไดพลอยโจนอยู่ท่ามการประลองการเลือกคู่ของชนเผ่าสตากิยา เมื่อเจ้าสาวหนีเป็นชนวนเหตุให้เธอต้องยอมเอ่อออห่อหมกเป็นเจ้าสาวจำเป็นของราชองครักษ์ฮารูนอย่างเสียไม่ได้ เกมรักพระชายากำมะลอต้องเปลี่ยนไป...

อารัมภบท

เอบีน่า อัสซาร์ มารี และ ศรีสิรินทร์ สุรบดินทร เป็นฝาแฝด แต่เอ๊ะ! ทำไมทั้งคู่ชื่อ-สกุลไม่เหมือนกัน

ฉันเองก็เคยสงสัยเหมือนคนอื่นๆ แต่คุณตาและคุณยายได้ไขข้อข้องใจ

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 22 ปีก่อน

แม่วรรณีได้แต่งงานกับท่านพ่อคือ อาเซน อัสซาร์ มารี ชาวซาร์เบเมียและได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขที่ประเทศซาร์เบเมีย

ซาร์เบเมียเป็นประเทศเล็กๆ พื้นที่ส่วนใหญ่มีสภาพเป็นทะเลทราย ประชาชนของประเทศนี้ประกอบด้วยชนกลุ่มน้อยหลายๆ ชนเผ่า บ้านเมืองร่มเย็นภายใต้การปกครองแบบธรรมราชาของพระเจ้าอัง วาดิมอร์ กษัตริย์องค์ปัจจุบัน

ตอนแม่วรรณีท้องได้ 7 เดือนได้เดินทางกลับมาเยี่ยมคุณตาคุณยายในประเทศไทย เรื่องไม่เป็นเรื่องก็เกิดขึ้น แม่เกิดอุบัติเหตุ หมอต้องทำคลอดแม่วรรณีก่อนกำหนด

ฉันเกือบไม่ได้มีชีวิตในโลกนี้ก็ว่าได้ เพราะวันที่แม่วรรณีคลอดนั้น ฉันได้หยุดหายใจไปชั่วขณะ คุณหมอต้องปั้มหัวใจ ส่งเข้าห้องไอซียูตั้งแต่วินาทีแรกที่ลืมตาดูโลก ส่วนน้องสาวฝาแฝด เอบีน่า มีสุขภาพแข็งแรงดี

ตู้อบของโรงพยาบาลเป็นบ้านหลังแรก

ฉันต้องอยู่นานนับ 6 เดือน ทำให้พ่ออาเซน อัสซาร์ มารี และ แม่วรรณี ต้องมอบฉันไว้ในความดูแลของคุณตาและคุณยาย

สุดท้าย ตัวฉัน ในวันนี้ กลายเป็นลูกสาวของคุณลุงวิรัช สุรบดินทร พี่ชายแท้ๆ ของแม่วรรณีนั่นเอง

เมื่ออาทิตย์ก่อน พ่อวิรัช คุณตา คุณยาย มาส่งฉัน ณ สนามบินสุวรรณภูมิ เพื่อเหินฟ้าสู่ซาร์เบเมีย

แต่การมาครั้งนี้...ไม่เหมือนทุกครั้ง...

ฉันมางานสำคัญระดับประเทศ

เอบีน่า ฝาแฝดของฉันกำลังจะเข้าพิธีแต่งงาน

อ้อ...ไม่ใช่สิ...ต้องเรียกอภิเษกสมรส

เพราะคู่หมั้นคู่หมายเป็นถึงพระราชโอรสในพระเจ้าอัง วาดิมอร์ กษัตริย์องค์ปัจจุบัน มีพระนามว่า เจ้าชายยีซาป จีเซมี วาดิมอร์

ว้าว...น้องสาวฉันกำลังจะเป็นเจ้าหญิง

ความจริงไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจที่เอบีน่าได้รับเลือกเป็นพระคู่หมั้น เพราะท่านพ่ออาเซนเป็นถึงพระญาติสนิทของพระราชินีองค์ก่อน เรียกว่าท่านพ่ออาเซนเป็นราชินิกุลคนหนึ่งก็ว่าได้ แต่สำหรับฉันแล้ว ฉันไม่ได้สนใจเรื่องเชื้อสายนี้สักเท่าไร คงเพราะฉันไม่ได้เติบโตในซาร์เบเมีย

เสียงตามสายของท่านพ่ออาเซนและแม่วรรณีที่หมั่นโทรศัพท์ข้ามทวีป คือ ความอบอุ่นใจ เมื่อได้ยิน...พ่อรักลูก แม่รักลูก และลงท้ายด้วยการชักชวนให้ไปเป็น ศรีสิรินทร์ อัสซาร์ มารี ทุกครั้งไป

เฮ้ออออ...มันยากนะ ที่จะให้ฉันเลือก

ท่านพ่ออาเซนส่งครูชาวซาร์เบเมียมาสอนภาษาและขนบธรรมเนียมของประเทศซาร์เบเมียให้ตั้งแต่ฉันยังเด็ก เหมือนต้องการตอกย้ำว่า ฉันมีเลือดซาร์เบเมียอยู่ครึ่งหนึ่ง นั่นคงเพราะท่านพ่ออาเซนเห็นว่า ฉันคงหมดโอกาสได้เติบโตในซาร์เบเมียแน่แล้ว อีกอย่างพ่อวิรัช คุณตา คุณยายคงไม่ยอมแน่ๆ

แต่ไม่ว่าฉันจะเป็น ศรีสิรินทร์ สุรบดินทร

หรือเป็น ศรีสิรินทร์ อัสซาร์ มารี

ฉันก็ไม่สามารถเลือกใครได้ เพราะทุกคนล้วนเป็นบุคคลที่ฉันรักทั้งสิ้น ด้วยเหตุผลนี้ทำให้ฉันต้องบินไปบินมาระหว่างกรุงเทพฯกับซาร์เบเมียทุกปิดภาคเรียน

“คุณหนูสิรินทร์...คุณหนูเปิดประตูด้วยเจ้าค่ะ คุณหนู...” เสียงเคาะประตูพร้อมกับเสียงเรียกดังลั่นบ้าน ทำให้ศรีสิรินทร์ตื่นจากภวังค์

เมื่อเธอเดินไปเปิดประตู เมเดเด พี่เลี้ยงของเอบีน่าพุ่งเข้าห้องทันที เมเดเดเดินรอบห้องอย่างกระวนกระวาย นัยน์ตากวาดส่ายเหมือนมองหาอะไรสักอย่าง

“พี่เมเดเด หาอะไร”

“คุณหนูเอบีน่าค่ะ”

“เอบีน่า...ก็อยู่ห้องของเค้านะสิ”

“เมื่อคืนคุณหนูเอบีน่าบอกพี่ จะนอนกับคุณหนู
สิรินทร์ที่นี่”

“ใช่ เอบีน่าขอนอนด้วย แต่กลับห้องไปก่อนรุ่งเช้าแล้วนะ”

“จริงหรือคะ”

“จริงสิ สิรินทร์จะหลอกพี่ทำไม”

“โธ่ๆๆ แย่แล้วๆๆวันนี้ 9 โมง ตามหมายกำหนดการของสำนักพระราชวัง รถพระที่นั่งจะมารับตัวคุณหนูเอบีน่าไปเข้าพิธีอภิเษก ทำไงดีคะ พี่ยังหาคุณหนูไม่เจอเลย...“ น้ำเสียง สีหน้าของพี่เลี้ยงร้อนรน

“ในสวนล่ะ หาแล้วหรือยัง”

เมเดเดรีบออกจากห้องไปหาเอบีน่าในสวน

เอบีน่าหายไปหรือ?

ศรีสิรินทร์ขนลุก หวนนึกถึงเมื่อคืนนี้ เอบีน่าขอกอดเธอ สีหน้า และแววตาเศร้าสร้อย อีกทั้งขอให้เล่าเรื่องเมืองไทยให้ฟังจนผล็อยหลับไป แต่ไม่ทันได้คิดอะไรต่อ พลัน...

“ลูกสิรินทร์” แม่วรรณีเรียกชื่อเธอ น้ำตาเอ่อล้น

เอ๊ะ! ท่านแม่เป็นอะไร หรือมีอะไรเกิดกับเอบีน่า?

“ท่านแม่ ท่านพ่อ”

ศรีสิรินทร์ตกใจ เหตุใดท่านพ่ออาเซนและแม่วรรณีมาปรากฏตัวในห้องพร้อมกัน สีหน้าวิตกกังวลฉายให้เห็นเด่นชัด

“มีอะไรหรือเปล่าคะ” สิ้นเสียงศรีสิรินทร์ แม่วรรณีได้โผเข้ากอดและเริ่มร้องไห้

ศรีสิรินทร์เริ่มวิตก นี่มันสัญญาณไม่ดีแล้ว

หญิงสาวเผลอบีบมือของตัวเอง

“เอบีน่าไปแล้ว” น้ำเสียงแม่วรรณีปนสะอื้น

“เอบีน่าไปแล้ว สิรินทร์” ท่านพ่ออาเซนพูดย้ำ

“เป็นไปได้อย่างไร เมื่อคืนเอบีน่ายังคุยกับลูกอยู่ที่นี่” ศรีสิรินทร์พยายามแย้ง

“เอบีน่าปลอมตัวเป็นลูก”

“เอบีน่าปลอมเป็นสิรินทร์และให้คนรถไปส่งที่สนามบินแต่เช้ามืด เอบีน่าเดินทางไปเมืองไทยแล้ว”

ปลอมตัว???

เธอไม่ได้หูฝาด พ่อและแม่พูดชัดเจนและหมายความของคำพูดก็เป็นเช่นนั้น

เอบีน่าปลอมเป็นศรีสิรินทร์...

นี่เรื่องอะไรกัน วันนี้วันมงคลแท้ๆ แต่ต้องมาเจอเรื่องโกลาหลแต่เช้าตรู่...

ศรีสิรินทร์รีบเดินไปเปิดลิ้นชัก ทันใดหัวใจของเธอต้องกระตุกวาบ...พาสปอร์ต ตั๋วเครื่องบิน อันตรธานหายไปแล้ว...