หวังอี้หนิงรู้สึกลมหายใจค่อยๆรวยรินช้าลงเรื่อยๆเหมือนกับเสียงสวดมนต์บางอย่างที่ดังอื้ออึ้งในหูของนางมากขึ้นและถี่ขึ้นจนรู้สึกปวดแก้วหู

เสียงสวดมนต์ดังกล่าวทำให้นางรู้สึกทรมานสุดหยั่งด้วยอาการแปลกประหลาดคือตัวร้อนผ่าวแม้แต่ลมหายใจที่พ่นออกมาก็ร้อนราวกับไฟเผาจมูก นางปวดหัวเหมือนหัวจะระเบิด อีกทั้งลมหายใจก็ติดขัดและรวยรินช้าลงเหมือนจะหยุดหายใจได้ทุกขณะ

สุดท้าย...นางรู้สึกตัวอีกครั้งก็พบว่าตนอยู่ในสภาพวิญญาณที่ออกมาจากร่างเนื้อหนังของตนยามใดมิอาจรู้ได้!

หวังอี้หนิงตื่นตระหนกตกใจขณะยืนมองกายเนื้อของตนที่บัดนี้เป็นเพียงศพคนตายศพหนึ่ง ก่อนนางจะได้ยินเสียงหัวร่อหยามหยันอันคุ้นหูดังแว่วอยู่ไม่ไกล

“ในที่สุดวิญญาณของท่านพี่หญิงก็ออกจากร่างเสียที ข้าล่ะลุ้นจนเหนื่อยเชียว ฮาฮาฮา!”

“จงหลิง!” หวังอี้หนิงเหลียวไปมองคนพูดก็พบว่าเป็นน้องสาวคนละแม่กับตนนามว่า...หวังจงหลิง ซึ่งไม่ได้รับความรักใคร่ไยดีจากบิดาเท่าที่ควรเนื่องจากมารดาของนางเป็นสาวใช้หัวหมอที่ปีนขึ้นเตียงของท่านพ่อขณะท่านเมาเหล้าอย่างหนักหลังกลับมาจากงานเลี้ยง แต่ท่านพ่อยังมีเมตตาอยู่บ้างที่ยินยอมให้นางได้ถือกำเนิดขึ้นมา แต่ก็ไม่เคยสนใจไยดีนางแม้แต่น้อย แถมยังยิ่งมอบความรักใคร่ให้นางกับมารดาซึ่งเป็นฮูหยินใหญ่มากขึ้นไปอีกคล้ายจะขอไถ่โทษต่อนางกับมารดา

“นี่เจ้าทำอะไร ข้าจำได้ว่าสุดท้ายที่เจ้ากับข้าอยู่ด้วยกัน ตอนนั้นข้าถูกใครบางคนผลักตกน้ำจนเกือบจมน้ำตาย!” หวังอี้หนิงถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่พยายามข่มให้เป็นปกติ ไม่แสดงอาการหวาดผวาออกมา

“ท่านพี่หญิงคิดว่าเป็นฝีมือใครล่ะเจ้าคะ ที่ผลักท่านตกน้ำ”

“เป็นเจ้า!” หวังอี้หนิงตื่นตกใจและงุนงงสับสนระคนกัน เพราะในยามที่นางตกน้ำนั้น เป็นหวังจงหลิงที่กระโดดลงไปช่วยนางขึ้นมาจากน้ำมิใช่หรือ?

“ไม่ใช่ข้าหรอกเจ้าค่ะที่ผลักท่านพี่หญิงตกน้ำ แต่เรื่องนั้นอย่าไปสนใจเลย ตอนนี้ถึงเวลาสลับวิญญาณเปลี่ยนร่างตามแผนที่ข้าวางไว้มาตั้งนานแล้วต่างหากเจ้าค่ะ”

“อะไรนะ!”

หวังจงหลิงทำหน้าขัดอกขัดใจที่หวังอี้หนิงดูเหมือนจะสมองช้ายิ่งกว่าเต่าคลาน

“ข้าจ้างนักพรตมาทำพิธีสลับวิญญาณพวกเราเจ้าค่ะ เพราะวันพรุ่ง...ท่านพี่ก็ต้องแต่งให้กับรุ่นอ๋อง ซึ่งข้าหมายปองเขามานานแล้ว แต่เพราะรุ่นอ๋องกับท่านพี่หญิงรักกันมาตั้งแต่วัยเยาว์ จึงมีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่ข้าจะสมหวัง ได้สมรสสมรักกับรุ่นอ๋องแทนท่านพี่ ฮาฮาฮา!”

สิ้นคำของหวังจงหลิง หวังอี้หนิงก็ได้ยินเสียงสวดมนต์ดังกระหึ่มในหู ตอนนั้นเองวิญญาณของนางคล้ายถูกเชือกรัดตัวแล้วกระชากร่างวิญญาณของนางเข้าไปสิงสู่ในกายเนื้อของหวังจงหลิงที่นอนอยู่บนเตียงภายในเรือนเล็กของนางที่มีเพียงตาฝ่ายวิญญาณของหวังอี้หนิงเท่านั้นที่สามารถมองผ่านทะลุทะลวงสิ่งต่างๆได้

เฮือก!

ในที่สุด...หวังอี้หนิงก็หายใจได้สะดวกและโล่งจมูกอีกครั้ง นางลืมตาพรึ่บก่อนจะต้องตกใจจนแทบสิ้นสติ เมื่อพบว่าตนนอนอยู่ในห้องนอนของหวังจงหลิง!!!