“คนเราเวลาอยากจะขอร้องคนอื่นเขาใช้ถ้อยคำแบบไหนกัน ถ้าด่าแบบนี้ สงสัยอยากดูหนังสดเร็วๆ ได้ เดี๋ยวผมจัดให้ เอาหลายๆยกก็ได้เลยนะ” ภัทรเริ่มโลมเลียก้มจูบที่หน้าผากและซอกคอของใบเตยมากขึ้น



“อย่านะ ฮือ ๆ อย่า ขอร้อง ฉันขอร้อง อย่าทำอะไรใบเตยเลย”



“คุณมาขอร้องไปเพื่ออะไร เด็กคนนี้ไม่ได้ดูดำดูดีคุณเลย เขาไม่ได้สนใจคุณแล้วครับ คุณครูครับ”



“แต่ฉันรักเขา นายคงไม่มีทางเข้าใจหรอก คนอย่างนายไม่เคยรักใคร”



“ฮ่าๆๆ ครูเวย์ คุณน่ะงี่เง่าสิ้นดี รักคนที่เขาไม่รักคุณแล้ว ใบเตยเดี๋ยวนี้แทบจะไม่มองหน้าคุณด้วยซ้ำ พยายามหลบหน้าหลบตาอีก ยังมัวมารักเขาอยู่ทำไม”



“ถึงใบเตยจะไม่ได้รู้สึกกับฉันเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ไม่ได้รักฉันเหมือนเดิม แต่ฉันก็ยังอยากปกป้องเขา นายไม่เข้าใจหรอก การได้ปกป้องคนที่ตัวเองรักมันเป็นยังไง ฉันอาจไม่ได้ปกป้องเตยในฐานะคนรัก แต่อย่างน้อยฉันก็ยังปกป้องเธอได้ในฐานะที่เขาเป็นลูกศิษย์ของฉัน และฉันไม่ยอมแน่ๆ ที่จะให้ใครมาทำร้ายเตย”



“หึหึ คุณนี่มันจริง ๆ น้ำเน่าสิ้นดี เตยไม่ได้ยินหรอกสิ่งที่คุณพูดตอนนี้น่ะ เอาไว้ผมทำให้เด็กของคุณตื่นแล้วค่อยบอกกันก็ได้นะ” ภัทรยั่วครูสาวอีกครั้ง รู้สึกสนุกไม่เบาที่ได้แกล้งคนหยิ่งๆแบบเธอ



“นายไม่ได้รักเตย ก็อยากทำแบบนี้เลย หรือว่า ในชีวิตเคยทำแบบนี้จนชิน ไม่เคยสัมผัสถึงความรัก ได้สัมผัสแค่ความใคร่เพียงอย่างเดียว ฉันรู้เตยไม่ได้รักฉันแล้ว และเตยก็รักนาย แต่ยังไงฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ว่านายทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร นายก็ได้ความรักจากเตยไปแล้ว นายไปทำอะไร มีอะไรกันเงียบๆ โดยที่ฉันไม่รู้เรื่องก็ได้ แต่ตอนนี้ฉันอยู่ที่นี่ ฉันไม่ยอมให้นายทำอะไรทุเรศๆ แบบนั้นแน่”



“ก็ลองดูสิครับ ผมก็อยากรู้ว่าครูจะทำยังไง บอกไว้ก่อนว่า น้องผมมันอดทนรอนานๆ ไม่ได้ซะด้วย” ภัทรพูดพรางก้มมองที่ช่วงล่างของตน



“อ้าว ทำไมช้าล่ะครับ ผมไม่รอนะ”ภัทรแกะกระดุมที่กลางหน้าอกของใบเตยในเม็ดที่หนึ่ง



“อย่าๆ ได้โปรด ฉันไม่รู้จะต้องทำยังไง แต่ขอร้องล่ะ อย่าทำอะไรมากไปกว่านี้เลย”



“เอ๊ะ เอาอย่างนี้ดีมั้ย ถ้าคุณไม่รู้จะทำยังไง ผมมีข้อเสนอ คุณจะยอมหรือเปล่าล่ะ”

________________________________________________________________