4 ปีที่คอยดูแลไร่มะม่วงให้ชายหนุ่มพร้อมกับนับวันรอการกลับมาของเขา และไม่มีวันไหนเลยที่หญิงสาวจะไม่ใจจดใจจ่อรอเกี้ยวหวนคืนไร่ แต่เขากลับเงียบหายและไม่ติดต่อกลับมาเลยสักหน อยู่มาวันหนึ่งชายหนุ่มกลับปรากฏตัวในผ้าห่มผืนเดียวกันกับเธอถึงขั้นเลยเถิด แต่เขากลับบอกน้ำใจว่า เป็นได้แค่พี่น้อง มีหรือน้ำใจจะยอม
“ถ้าใจอยากได้อะไรใจต้องได้ รักมาไม่รู้กี่ปีจะให้ยอมแพ้เพราะคำว่าพี่น้อง ไม่มีทางหรอก”
หากไม่เป็นเพราะเสี้ยนหนามหัวใจอย่างครูบัวสาย ที่ขยันมารดน้ำในใจพี่เกี้ยวแทบจะทุกเวลาหลังอาหาร น้ำใจคงได้เป็นแฟนกับพี่เกี้ยวไปนานแล้ว