เปรียบชีวิตของไอ้นิธิศ ก็คือพระรองดี ๆ นี่เอง คอยตามเปย์ตามหวงเฝ้าดูแลนายเอกถวายหัว ราวกับมดแดงเฝ้ามะม่วง!

สุดท้ายแม่งได้กับพระเอกเฉย!!

โอเค... กูอาจยังดีไม่พอ... เพราะงั้นนิธิศจะถอย... แต่เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัด ระหว่างขับรถกลับจากงานแต่ง รถผมเสือกเสียหลักประสานงากับเสาไฟฟ้า

...ตู้ม กลายเป็นโกโก้ครั้นช์!!

ใครเห็นก็คิดว่าตายแต่เปล่าครับ กูเสือกย้อนเวลากลับมาได้... ย้อนมาเจอนายเอกตอนเจอกันครั้งแรก เหตุการณ์ทุกอย่างเหมือนเดิมเป๊ะ ๆ

แหมมม ...รอบนี้ไม่ได้แดกกูหรอกครับที่รัก..

เอาละ จากนี้กูจะไม่เอาตีนไปแหย่ให้ตัวเองเจ็บอีก รักกับไอ้พระเอกให้พอ ส่วนนิธิศจะไปตีป้อม...
มันควรเป็นแบบนั้น...

แล้วไหงไอ้พระเอกมันถึงได้เบนเป้าหมายมาหากูแทนวะเนี่ย!!

เปย์นายเอกเกือบแสนแขนก็ไม่ได้จับ... พระเอกคาบไปแดก... พระรองอย่างเขา
ได้แต่ช้ำใจ...

***คำเตือน::กรุณาถอดสมองออกก่อนอ่าน เพราะเรื่องนี้ ' ' กาวมาก ' '

#ปล่อยกูไปเถอะไอ้พระเอก!