ชีวินพยายามหักห้ามใจที่จะไม่ล่วงเกินเจ้าหล่อน แต่เธอดันดึงเขาลงไปหา กอดคอหนาของเขาเอาไว้แน่น
“พี่วิน” ยังดีที่เขายังจำเธอได้
“ไปนอนในห้องไหม” เขาเอ่ยถาม อยากจะดุด่าว่าทำไมไม่รู้จักดูแลตัวเอง ไปเมาหัวราน้ำเกือบโดนผู้ชายหิ้วกลับบ้านไปทำมิดีมิร้ายแล้ว แต่เขาก็ทำไม่ลง น้ำเสียงเอื้อเอ็นดูของเขา ทำให้เธอยิ้ม
อาการยิ้มตาลอยของเธอทำให้เขาแยกเขี้ยวใส่ มันรู้สึกมันเขี้ยวเสียยิ่งกว่าอะไร
“พี่วินคะ”
“อะไร”
“นุชสวยไหม”
“ขี้เหร่จะตายไป”
เธอทำหน้าเบ้ ก่อนจะบดจูบริมฝีปากของเขา
“นุชสวยไหม ตอบมาก่อน”
“เกี่ยวอะไรกับการจูบพี่ด้วย”
“ตอบไม่ตรงคำถาม ต้องทำโทษ” เธอจูบเขาอีก แต่พอจะถอนจูบออก เขาก็จับท้ายของเธอเอาไว้ จูบเธออย่างดุเดือดดูดดื่ม
นงนุชหอบหายใจสะท้านหวั่นไหว ในขณะที่ชีวินช้อนอุ้มร่างน้อยขึ้นสู่อ้อมแขน
ไม่นานแผ่นหลังของเธอก็บดเบียดไปกับที่นอนนุ่มภายในห้องนอนใหญ่