“นี่! จะทำอะไร” พิมพ์พิศาร้องถามหน้าตาตื่นเมื่อมือใหญ่ยื่นมารวบร่างเธอเข้าไปกอดโดยไม่บอกไม่กล่าว สองมือเล็กยกยันอกกว้างไว้สุดแรง
“ก็คุณบอกว่าผมไม่สนใจคุณ ตอนนี้ผมก็เลยจะสนใจคุณไง” หน้าตาถมึงทึงแปรเปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์ได้อย่างรวดเร็วจนตอนนี้พิมพ์พิศาเริ่มระแวง
“อย่ามาทำบ้าๆ ที่นี่นะทัพพ์ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” พิมพ์พิศาหันหน้าหลบริมฝีปากหยักที่โน้มเข้ามาหาพัลวัน ทำให้ทัพพ์ที่หมายจะจูบปากอิ่มเพื่อลงโทษที่เธอไปซบอกชายอื่นเลยพลาดเป้าไปโดนแก้มบ้าง จมูกบ้าง
“จะดิ้นทำไม” คนอยากจูบดุเข้าให้ แต่มีหรือที่พิมพ์พิศาจะสนใจ ตอนนี้เธอทั้งผลักทั้งตบทั้งหยิกอีกคนเพื่อให้ตัวเองหลุดไปจากอ้อมกอดรัดแน่น
“นายก็ปล่อยฉันสิ แล้วก็หันมองด้วยว่าที่นี่มันไม่ใช่ที่ส่วนตัว นายจะมาทำบ้าๆ ไม่ได้เด็ดขาด” คนตัวเล็กแย้งเสียงเขียว นัยน์ตาก็ขุ่นคลั่ก
“ใครบอกทำบ้าๆ นี่ผมกำลังจะแสดงความรักกับเมียต่างหาก”
“ฉันไม่ใช่เมียนาย!” เพราะโมโหที่ถูกกอดรัดแน่นจนแทบหายใจไม่ออกพิมพ์พิศาจึงโต้กลับไปแบบไม่คิด เลยทำให้หน้าหล่อเหลาขรึมขึ้นมาทันตา
“พูดใหม่อีกทีสิ” ทัพพ์ย้ำชัดทุกถ้อยคำ
“ฉันพูดชัดแล้ว”
“งั้นเหรอ”
(งานหมดสัญญานะคะชื่อเดิมเกมรักเมียยั่วสวาท)
**ภาคต่อ เพลิงปรารถนายั่วหัวใจ (อินทัช รินนภัส) **