“ไปอยู่ที่โน่น มีผู้ชายมาชอบเยอะ เนื้อหอมเชียวนะ ทำไมไม่บอกไปละว่าเธอมีผัวแล้ว”
“พี่อิฐ!”
เธอมองเขา เม้มปากแน่น
“พี่อิฐไม่ใช่”
แพรวพรรณพูดเสียงสั่น เขารังเกียจเธอจะตายไป ไม่อยากแตะต้อง ไม่อยากเข้าใกล้
“แบบไหนถึงเรียกว่าใช่ล่ะ”
“อย่ายุ่งกับแพรวเลย แพรวเข้าใจว่าทำให้พี่ต้องอึดอัดใจขนาดไหนที่ต้องแต่งงานกับแพรว แพรวจะไม่รบกวนอะไรพี่อีก ถ้าเคยทำให้รู้สึกไม่ดี แพรวก็ขอโทษด้วยแล้วกัน”
เธอถอยหนีเมื่อเขาเดินเข้ามาหา ในยามนี้เธอหันรีหันขวาง เพื่อหาทางออกไปจากห้องนี้
“พี่ไม่ชอบเป็นพ่อหม้ายเมียทิ้ง”
เหลือเชื่อ!
เธอกรอกตาไปมากับเหตุผลของเขา