ไวท์หมดสิ้นแรง สิ้นสติก็ใกล้จะเข้ามา ใครจะเหลือสติในการที่ความคับแน่นตอกเข้าใส่โครม โครม แกต้องหักกลาง ฉันนี่แหละที่กำลังหักอยู่ในเวลานี้ ความพยายามทั้งหมดของฉันคือหักตรงกลางของแก
ไม่มีลีลา มีแค่ความกระชับคับแน่น โอ้อะไรหนักหนาก็ไม่รู้ มันรูดขึ้นลงซะทีไหน มันเป็นตอกความคับแน่นเข้าใส่ แม่นมั่นให้ทุกการตอกนี้ต้องมีการหักกลางลำเกิดขึ้น
“ให้มันได้อย่างนี้แหละ อย่างนี้”
คุณน้องก็แหกปากลั่นๆ ได้ความสะใจ ไวท์เหลืออะไรอยู่บ้างรึ ความไม่ต้องการรับรู้มีแต่สรวงสวรรค์รีดเค้นซะที่ไหน พยายามให้ความรุนแรงทั้งหมดหักกลางลำไปซะ
อย่าเรียกว่า สติ เพราะมันไม่เหลือแล้ว ไวท์รองรับความรุนแรงทั้งหมด แรงบีบเค้นทั้งหมดหมายทำลายล้าง
มีกันแต่ แรงระเบิดถล่มลงใส่ แรงขึ้น และแรงขึ้น
แล้วในที่สุด สติก็ไปซะที เหลือแค่แรงระเบิดกึ่งกลางร่าง แรงมหาศาลพุ่งกระฉูดออกไป สติรึไม่ใช่หรอก การรับรู้รึ ไม่ใช่อีกเช่นกัน ไม่น่าจะเหลืออะไรอีกแล้ว
มีแต่เสียงแหกปาก
“เฮ้ย ทำไมแกมาทุเรศกับฉันแบบนี้ ได้ยังไง มันยังไม่ได้พอจะคันๆเลย”