ในวันที่รักเขาไปแล้วทั้งใจและเขาเองก็ทำท่ามีใจให้...แม่ของลูกก็เดินย้อนกลับมา และเธอคนนั้นยังเป็นคนที่เขารักไม่เคยลืม ถ่านไฟเก่าที่ยังร้อน ทำท่าจะคุกรุ่นขึ้นอีกครั้ง เธอ...ผู้ซึ่งมาทีหลัง จะทำเช่นไร
หมอปราญช์ อัครหิรัญ คุณหมออายุรกรรมวัยสามสิบเศษ ชีวิตของชายหนุ่มมองดูเหมือนเพอร์เฟคไปเสียทุกเรื่อง

แต่เขากลับประสบกับความล้มเหลวในชีวิตคู่ โดยภรรยาทิ้งลูกน้อยสองคนไว้ให้เลี้ยงดู...

ชีวิตที่กำลังซวนเซนั้นต้องการใครสักคนมาช่วยเป็นพี่เลี้ยงให้กับเด็กๆ เพราะเขาไม่อาจรับมือไหวด้วยใจกำลังช้ำหนัก

มารดาจึงส่ง ดากานดา น้องสาวนอกไส้ที่คุณน้าของเขารับเลี้ยงดู ในสายตาของเขา เด็กจบใหม่อย่างหล่อนนั้นไม่เหมาะเอาเสียเลย

ชายหนุ่มจึงตั้งท่าต่อต้านตั้งแต่วันแรกที่เจ้าหล่อนเหยียบย่าง... หากแต่ว่าความใกล้ชิดทำให้ใจเขาเริ่มยอมรับ

ชายหญิงใกล้กันไม่ต่างน้ำมันใกล้ไฟ ท่ามกลางไฟรักที่โหมกระพือ อดีตภรรยาของเขาก็เดินย้อนกลับมา

และหล่อน...คือแม่ของลูก คือคนที่เขารักไม่เคยลืม

++++++

สองมือแกร่งสอดเข้าใต้บั้นท้ายกลมกลึงแน่นหนั่นแล้วลุกขึ้นยืน สองขาเรียวคล้องเกี่ยวสะโพกสอบเอาไว้ พร้อมทั้งสองแขนที่กอดเกี่ยวลำคอแกร่งเพื่อพยุงกาย เขาอุ้มหล่อนไปยังเตียงที่ไว้สำหรับใช้ฉีดยาให้คนไข้หวังใช้มันเป็นสนามรักในค่ำคืนร้อน วางร่างร้อนรุ่มไว้บนนั้นแล้วถาโถมคลุกเคล้าเข้าหาตามแรงอารมณ์ที่โหมกระพือร้อนเร่า...ท่ามกลางลิ้นร้อนที่ตวัดดูดดึงยอดอกอิ่มแดงระเรื่อ ปลายนิ้วแกร่งก็สอดเข้ากับขอบกางเกงนอนของเจ้าหล่อนแล้วดึงรั้งลงต่ำอย่างรีบรน ก่อนจะค่อยๆ รูดมันออกจากเรียวขาขาว โยนมันลงพื้นอย่างไร้ทิศทาง ตามมาด้วยกางเกงนอนของตนที่ถูกจัดการออกจากร่างอย่างรวดเร็ว

"กานดา...เธอพร้อม...จะเป็นของพี่แล้วใช่ไหม"

ใบหน้าหวานแดงซ่านจนเขาถึงกับขบริมฝีปากรอ หล่อนไม่ตอบได้แต่หลุบตาหนีแววตากระหายอยากราวเสือร้ายที่กำลังกระหายหิวจนซมซาน หากแต่สองขาเรียวที่เกี่ยวรั้งสะโพกแกร่งให้ขยับแนบชิดเข้าไปอีกนิด ทำให้เลือดในกายของเขายิ่งฉีดพล่านราวซัดไวน์แทนหล่อนไปทั้งขวด ปลายนิ้วแกร่งลากไล้เข้าหาขอบกางเกงชั้นในตัวสวยบางเบา มาพร้อมแววตาอ่อนเชื่อมออดอ้อนขอความรักที่จ้องลึกเข้าไปยังนัยน์ตาปรือฉ่ำ ลมหายใจของทั้งสองร้อนรุ่มอุ่นซ่าน เมื่อยามได้สบประสานจับจ้องมอง ชายหนุ่มจับขาทั้งสองข้างของหล่อนพาดมาบนท่อนแขนกำยำ ก่อนขยับท่อนเนื้อไปจดจ่อตรงช่องทางสวาท สะโพกแกร่งแอ่นหยัดเข้าหาแล้วออกแรงดัน เพียงส่วนปลายสอดใส่เข้าไปได้ไม่เท่าไหร่หล่อนก็ร้องลั่นออกมาด้วยความเจ็บปวดที่มาเยือน

“อ๊า…พี่ปราชญ์…เจ็บ…”