เหตุเพราะความคลุมเครือ
ธนะ วิสุทธิกุล เลยปักใจ ‘เชื่อ’ เหลือเกินว่า...
ตนเองทำลูกสาวบ้านภูคำฝัน ‘ท้อง’
ในเมื่อถามดีๆ ไม่ยอมรับ ก็ต้องกำราบกันบ้าง
แต่พอ ‘ความจริง’ แจ่มกระจ่าง
กลับทำเขามืดแปดด้านซะงั้น!!!



“นะ! หยะ... หยุด!” เอ่ยปากห้ามน้ำเสียงพร่าสั่น สยิวไปกับการรุกรานแบบรุกประชิด บิดส่าย กายไหว ซ่านซ่า เธอต้องบ้าแล้วแน่ๆ ที่ชื่นชอบ ยิ่งพอถูกอมครอบด้วยปากร้อน มันยิ่งสร้างอารมณ์ปั่นป่วน “อื้อ!”
“รู้สึก ยังไงบ้าง ดา...” สอบถามเสียงทุ้มสั่นพร่า เรียวปากหนาใกล้เม็ดบัวไม่กี่เซนติเมตร เหลือบมองใบหน้านวลใสอมเลือดฝาด
ไอรดาหายใจหอบตั้งสติตอบกลกับ “เฉยๆ” ต่อตากับคนเหนือร่างนัยน์ตาพราวเต้นระริก หอบโยน
“ปากไม่ตรงกับใจ” เรียวปากหนาก้มปิด นวลแก้มถูกบีบบังคับให้หยุดนิ่งป้องกันการสะบัดหนีการรุกรานด้วยปลายลิ้น บีบกระพุ้งแก้มล้วงลึกชอนไช หยอกเอิน จนเธอสุดจะทานทน ใช้มือข้างที่ถูกปล่อยเป็นอิสระขยุ้มกล้ามเนื้อหนั่นแน่นบริเวณแผงอกกว้าง บิดส่ายรู้สึกรวดร้าวแสนสาหัส
ลิ้นหนาสากระคายล้วงลึกดูดกลืนกิน นำพาคนอ่อนหัดให้ปฏิบัติตามอย่างอยากรู้อยากเห็น เปรยถามเสียงทุ้มนุ่ม “ดีไหม?” ฝ่ามือหนากอบกุมอกอวบพอดีมือคลึงเคล้าหยอกเอิน
“อื้อ...” เปลือกตาปรือปรอย เผลอแลบเลียริมฝีปากแห้งผาก จึงถูกกระหน่ำซ้ำอีกระรอก คราวนี้ปลายลิ้นหนาสากระลากเปลี่ยนเป้าหมายไปที่ซอกคอ ดูดเม้มหนักหน่วง ร่วมกับปลายนิ้วหนีบดึงเม็ดบัวสีหวาน บดคลึงทำเจ้าของแทบคลั่งตาย ร่างกายเธอก็ช่างกระไร ตอบสนองเร็วไวปานกัน “นะ... อื้อ...”
“ร่างกายดาชอบ เห็นไหม?” ธนะให้เหตุผลกับคนใต้ร่างที่ยังคงปิดเปลือกตาพริ้มเพรา บิดส่ายร่างครางกระเส่า ตามแรงกำหนัดที่ถูกกระตุ้น ใช้ช่วงจังหวะร่างงามระทวยปลดชิ้นล่างจนเกลี้ยงเกลาเปลือยเปล่า ไม่กี่วินาทีท่อนล่างของไอรดาก็ไม่เหลือแม้แต่ชั้นในตัวจิ๋วปกปิด พออากาศเย็นเยียบสัมผัสต้องร่าง นั่นล่ะจึงทำให้คนใต้ร่างรู้สึก
“ไม่นะ นะ!” เผยอกายหวังหลบ ทว่าไร้ผลเมื่อคนด้านบน รุกเร้าเธอด้วยปลายนิ้ว กรีดลึก เรียกร้อง “อ๊ะ!” จากที่ขยับจะลุกหนีเปลี่ยนเป็นแอ่นโค้งรับอย่างสุดกลั้น “นะ... อืมมม”
“ดีไหม?” เรียวปากหนาเปรยถามชิดปลายยอดเม็ดบัวสีหวาน เม้มริมฝีปากหยอกเอินอีกข้างเพื่อไม่ให้น้อยหน้ากัน
“ไม่ ขอร้อง อืม...” สติที่ยังคงเหลืออ้อนวอนขอ แต่ดูเหมือนคำขอจะไร้ผล
“ร้องเลย ที่รัก” กระซิบบอกพลันจ้วงลึกด้วยปลายนิ้ว ทำคนใต้ร่างบิดเกร็ง แอ่นระแน้
“อ๊า! ตาบ้า เจ็บนะ อืมมม” ครางสั่นลั่นห้อง ยกสองแขนจิกทึ้งหมอนหนุน บิดส่าย ทุรนทุราย “นะ อ๊า...” ครวญครางแหบโหยเมื่อปลายนิ้วแกร่งไม่ยอมหยุดเพียงเท่านั้น เร่งกระชั้นทำเธอแทบคลั่ง “ฮือ... นะ... อย่า... ”
“อย่าอะไร?” ร่างสูงแกร่งนั่งควบคุมจังหวะการสอดใส่ของปลายนิ้วตรงกลางหว่างขาเรียวสวย อีกมือเอื้อมตะปบอกนวดคลึงเร่งเร้าควบคุม
“อ๊ะ!”